پیدا شود، هرچند این یقین یا اطمینان از راه دستگاههای تعیین وقت حاصل شود که توسط متخصصان مورد وثوق استخراج گردیده است.همچنین اعتماد بر شهادت دو مرد عادل یا شهادت یک خبره که از گفته او وثوق پیدا شود یا انسان وقت شناس موردوثوق - خواه عادل باشد یا نه - جایز است، ولی اعتماد به شهادت یک مرد عادل غیر خبره محل اشکال است.
مساله 695- نابینایان و کسانی که در زندان هستند و قدرت تشخیص وقت را ندارند، بنابراحتیاط واجب تا زمانی که یقین به فرا رسیدن وقت پیدا نکنند نباید مشغول نماز شوند.
مساله 696- اگر انسان به واسطه ابر یا حوادث آسمانی دیگر - مانند خورشید گرفتگی - که مانع از یقین کردن همه مردم است نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت یقین کند، چنانچه گمان داشته باشد وقت داخل شده میتواندمشغول نماز شود، هرچند احتیاط در تاخیر است و تا ممکن است این احتیاط ترک نشود.
مساله 697- اگر کسی بدون احراز یکی از راههایی که در مساله «694» بیان شد مشغول نماز شود، نمازش باطل است، مگر اینکه معلوم شود که همه نماز در وقت واقع شده و قصد قربت نیز داشته است.
مساله 698- اگر کسی با احراز یکی از راههایی که در مساله «694» گفته شد نماز بخواند و بعد از نماز معلوم شود که همه نمازش در خارج وقت خوانده شده، نمازش باطل است. و اگر مقداری از آن را داخل وقت خوانده باشدبنابرمشهور صحیح است، ولی خالی از اشکال نمی باشد و بنابراحتیاط دوباره آن را بخواند.
مساله 699- اگر با احراز یکی از راههایی که در مساله «694» گفته شد مشغول نماز شود و در بین نماز بفهمد که هنوزوقت داخل نشده، نماز او باطل است، و اگر در بین نماز وقت داخل شده باشد بنابرمشهور نماز او صحیح است، ولی خالی از اشکال نمی باشد و بنابراحتیاط دوباره آن را بخواند.
مساله 700- اگر یقین کند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بین نماز شک کند وقت رسیده یا نه، نماز او باطل است، ولی اگر در بین نماز یقین داشته باشد که وقت شده و شک کند آنچه پیش از آن خوانده در وقت بوده یا نه، بااحتمال توجه به وقت در اول نماز، نمازش صحیح است.
مساله 701- اگر یقین کند که وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شود و بعد از نماز شک کند که نمازش در وقت خوانده شده یا نه، بنابراحتیاط نمازش را دوباره بخواند.
.jpg)
