و در نهایت کرامت و عزت را برای انسان به ارمغان میآورد، چون انسان دیندار خود رامتصل به قدرت نامحدود آفریدگار هستی میداند و در کلیه حالات به یاد او و با ایمان به او قلبش آرام میگردد که: "ا لابذکر الله تطمئن القلوب".رعد (13): 28.
تقلیدی نبودن اصول دین:
ایمان و اعتقاد به حقایق عالم هستی و پایبندی به مسائل اعتقادی و اصول دین باید با دلیل و برهان و کسب علم ویقین باشد، هرکس موظف است در پدیده های هستی تفکر و تامل نماید و با رجوع به عقل و فطرت خود، مقدمات ایمان و اعتقاد صحیح را فراهم نماید، و هرگاه با دلیل و برهان به وجود پدید آورنده جهان و سرانجام جهان پی برد به آن اعتقاد پیدا کند و آن را زیربنای اعمال خود قرار دهد.
شناخت خدا و توحید:
با اندک توجه به خود و پیرامون خود، به جانداران گوناگون، به کوه و صحرا، جنگل و دریا، زمین و آسمان، خورشید وستارگان، شب و روز و فصلهای سال و... درمی یابیم که جهان هستی با نظام هماهنگ و شگفت انگیزش بدون علت وبه شکل تصادف و اتفاق به وجود نیامده است، باید آفریننده ای دانا و توانا و ناظمی حکیم باشد تا با علم و قدرت وحکمت خود این جهان با عظمت را پدید آورده، با قوانین ثابت و تغییرناپذیر و هماهنگ انتظام بخشیده باشد.
نظام هستی در برابر خداوند خلاق متعال همچون ادراکات و صورتهای ذهنی ماست در برابر ذهن خلاق ما که تار وپودشان به توجه ذهن ما وابسته است، با توجه ذهن ما موجود، و با سلب توجه نابود میشوند. این خلاقیت از برکات ذهن مجرد ماست، زیرا از اعضای مادی جز جا بجا کردن موجودات و قطع و وصل آنها کاری ساخته نیست.
از طرفی پدیده های عالم هستی اگرچه در شکلهای متفاوت و ماهیتهای مختلف وجود دارند، اما همه آنها تابع یک نظم هستند، هر پدیده ای زاده علت خاص خود میباشد، و فصلهای سال و شب و روز و حوادث طبیعی و اجتماعی هرکدام در پی یکدیگر و بر اساس حساب و نظم واحد و معینی رخ میدهند، و این خود دلیلی است بر توحید و اینکه خالق و نظم دهنده جهان هستی یکی است. "لو کان فیهما آلهة الاالله لفسدتا"انبیاء (21): 22. : "اگر
.jpg)
