استعدادی را داشتند و در نتیجه در پی آن، و بر اثر قرب کاملی که به مبدأ آفرینش به وسیله عبادت و بندگی او داشتند، با وحی و الهام - که یک جوشش درونی و دریافت و علم حضوری است، و اصطلاحا به آن، علم لدنی و غیر کسبی میگویند - به حقایق نظام آفرینش راه یافتند. و القای چنین علومی از ناحیه پیامبراکرم (ص) به امیرالمؤمنین (ع) و سایر ائمه (ع) به یکدیگر، القایی درونی و در پی یک نوع اتحاد روحی و ارتباط تنگاتنگ معنوی است که کیفیت آن برای ما به درستی روشن نیست. و بعید نیست که بگوییم آن ها همان گونه که علوم الهی مربوط به تکامل معنوی و هدایت انسان ها را میدانستند، در مواردی که هدایت خلق و انجام مسئولیت الهی، به آن موقوف بوده است، علوم مادی انسان ها را نیز میدانستند؛ چنان که گاه آن را ابراز نموده اند. ولی چون علوم مادی، علومی است که درخواست های روز افزون مادی انسان ها خود به خود آنان را به آن ها سوق میدهد، برخلاف علوم مربوط به ماورای طبیعت که بدون اشراف و ارتباط محکم و دقیق با آن عالم ممکن نیست به دست آیند، از این رو سفرای الهی همت خود را بیشتر مصروف به حقایق معنوی کرده اند.
هدایت از مسیر طبیعی
(سؤال) چرا امامان (ع) از نیروهای غیبی همچون ملائکه و اجنه مسلمان در مقابل شیاطین انسی و جنی در جنگ ها استمداد نکردند؟ در صورتی که حضرت علی (ع) بعضی از اجنه را در "بئرالعلم" کشف، و عده ای دیگر مسلمان شدند، و زعفر جنی به کربلا آمد تا امام حسین (ع) را یاری کند؟!
جواب: اولا: آنچه مربوط به حضور فردی از جن در حادثه کربلا است، مدرک قابل قبول و معتبری ندارد.
ثانیا: بنای معصوم (ع) بر استفاده از امور خارق العاده در مسیر زندگی خویش و در
.jpg)
