آیت‌الله منتظری

خواب می‎گیرد" می‎باشد. زیرا ظاهر آیه است که خداوند همه نفوس حتی آن هایی که زنده اند و به خواب می‎روند را توفی می‎کند. و اگر توفی به معنای میراندن باشد در مورد زنده ها که به خواب می‎روند صادق نیست.

بنابراین، آیه 55 سوره آل عمران: (اذ قال الله یا عیسی انی متوفیک و رافعک الی ) ؛ "زمانی که حق تعالی به عیسی گفت همانا من تو را گرفتم و به سوی خود بالا بردم" دلالتی بر موت حضرت عیسی (ع) ندارد. و بالاخره "توفی" اعم از میراندن می‎باشد.

3 - آیه شریفه: (و ما قتلوه و ما صلبوه و لکن شبه لهم ) ؛سوره نساء (4)، آیه 157. "او را نکشتند و او را به صلیب نکشیدند اما امر بر آنان مشتبه شد" نیز ظهور در زنده بودن حضرت عیسی (ع) در آن زمان دارد، زیرا این آیه در رد ادعای یهود است که می‎گفتند: ما عیسی بن مریم را کشتیم: (و قولهم انا قتلنا المسیح عیسی ابن مریم ) ؛سوره نساء (4)، آیه 157. "و گفتار آنان که ما عیسی پسر مریم را کشتیم". و نصارا نیز این ادعا را قبول کرده بودند، ولی - بنابر آنچه در اناجیل آمده است - می‎گفتند: بعد از کشته شدن مسیح، خداوند او را از قبر به سوی آسمان برد.

خداوند در آیه مزبور ادعای آنان را رد می‎کند و می‎گوید: (و ما قتلوه و ما صلبوه ) نه او را کشتند و نه به دار آویختند ولکن امر بر آنان مشتبه شد. و بعدا مجددا تأکید می‎کند که (و ما قتلوه یقینا ‏ بل رفعه الله الیه ) .سوره نساء (4)، آیات 157 نفی قتل و صلب در آیه برای تفهیم نفی تام ادعای آنان است؛ یعنی حضرت عیسی (ع) توسط آنان نه کشته شد و نه حتی به صلیب آویخته شد.

و این که در سؤال آمده است: آیه شریفه در مقام ذکر مباشرت موت عیسی (ع) توسط خداوند است در مقابل ادعای یهود که موت او را به خودشان نسبت می‎دادند، علاوه بر این که مباشرت موت توسط خداوند، یعنی بدون وساطت اسباب و علل