آیت‌الله منتظری

1 - (ادع الی سبیل ربک بالحکمة و الموعظة الحسنة و جادلهم بالتی هی احسن) .سوره نحل (16)، آیه 125.

2 - (انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا) .سوره انسان (76)، آیه 3.

3 - (فمن شاء فلیؤمن و من شاء فلیکفر) .سوره کهف (18)، آیه 29.

4 - (فبشر عباد ‏ الذین یستمعون القول فیتبعون أحسنه) .سوره زمر (39)، آیات 17 و 18.

5 - (فذکر انما أنت مذکر ‏ لست علیهم بمصیطر) .سوره غاشیه (88)، آیات 21 و 22.

6 - (لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی ) .سوره بقره (2)، آیه 256.

7 - (قال الملا الذین استکبروا من قومه لنخرجنک یا شعیب و الذین آمنوا معک من قریتنا أو لتعودن فی ملتنا قال أولو کنا کارهین) .سوره اعراف (7)، آیه 88.

8 - (و لو شاء ربک لا من من فی الارض کلهم جمیعا أفانت تکره الناس حتی یکونوا مؤمنین) .سوره یونس (10)، آیه 99.

این آیات دلالت دارد بر این که به طور کلی مقوله ایمان که مبتنی بر مقوله فکری و فرهنگی است اکراه پذیر نخواهد بود.

علاوه بر این شیوه امامان معصوم ما هرگز برخورد قهرآمیز در مقوله های علمی و فرهنگی نبوده است؛ امام صادق (ع) با ملحدان و منکران خدا و پیامبر به گفتگو می‎نشستند و با دقت و متانت به سخنان آنان گوش فرا می‎دادند، و آنگاه با منطق و استدلال شبهات آنان را پاسخ می‎گفتند. در این زمینه نقل شده است: روزی مفضل که یکی از یاران خاص امام صادق (ع) بود در مسجد پیامبر(ص) مشغول نماز بود، در همین اثنا دو نفر از مادیون وارد مسجد و مشغول به صحبت شدند، به گونه ای که او صحبت های آنان را می‎شنید. آنان در ضمن صحبت های خود به مبحث نبوت و پیامبر اسلام پرداختند و ادعا کردند که پیامبر فردی نابغه بوده و قصد ایجاد تحول در