میشوند؟ آیا عصمت در مسائل دینی است، یا حتی اگر مسائل فیزیکی و مانند آن را بیان کنند، خطا نمی کنند؟ آیا در مسائل روزمره زندگی و خانواده نیز عصمت داشتند؟ آیا عصمت آنان بی مرز بوده است ؟ و آیا اگر خطایی کرده باشند و خداوند عالم آن را ببخشد، مجددا معصوم میگردند؟ مثلا اگر حضرت آدم (ع) از آن میوه استفاده کرد یک خطا بود که از عصمت خارج شد و بعد از توبه، مجددا به عصمت برگشت ؟ در کتاب آسمانی، خطاهای پیامبران کتمان نمی شود و بیان میشود، ولی بازگشت به عصمت و توبه آنان نیز بیان میشود. یعنی عصمت را کسب کردند، و یا عصمت مطلق داشتند؟
جواب: عصمت دارای مراتب و درجات مختلفی است که بعضا به آن اشاره میشود:
1 - عصمت از خطا در گرفتن وحی و الهام از خداوند یا ملائکه.
2 - عصمت از خطا در تبلیغ رسالت و معارف دین.
3 - عصمت از شوق و یا عزم به گناه در مقام عمل به احکام دین در عرصه فردی، خانوادگی و اجتماعی.
4 - عصمت از خطا نسبت به امور عادی و روزمره.
چون هدف از ارسال پیامبران و وجود امامان معصوم (ع) هدایت انسان ها به سوی مبدأ اعلی و ماورای طبیعت است، و در این راستا داشتن برنامه علمی و عملی به نام شریعت، ضرورت یافته است، و هر گونه خطا و گناه آن ها در حوزه شریعت موجب نقض غرض و به بیراهه کشاندن بندگان خدا از راه مستقیم است، از این رو عصمت در موارد سه گانه اول، امری ضروری است. و نسبت به مورد چهارم نیز که مربوط به امور عادی و روزمره میباشد، آنچه مسلم است این است که اگر از اموری باشد که اشتباه در آن ها موجب خدشه در امر رسالت و امامت گردد عصمت در آن ها نیز ضروری است.
ناگفته نماند گناهانی که احیانا انبیا یا اولیای الهی به آن اعتراف دارند، و بعضا در قرآن یا روایات به آن ها اشاره شده است، از سنخ گناهان متعارف و مرسوم نیست، بلکه آنان ترک اموری را که انجام آن، رجحان داشته و در حد لزوم نبوده، یا عدم توجه
.jpg)
