آیت‌الله منتظری

سلاح اظهار شود ولی در حد اخافه نباشد، یا خوف محقق شود ولی قصد آن احراز نشود، نمی توان محاربه را به کسی نسبت داد.

اما نکته ای که در این زمینه مورد بحث فقها قرار گرفته این است که مقصود از "اسلحه" چیست و آیا سلاح های غیر آهنی و آتشی - نظیر چوب و عصا و مانند آن - را شامل می‎گردد یا فقط سلاح های متداول را در بر می‎گیرد. به نظر می‎رسد عنوان "سلاح" فی نفسه موضوعیت نداشته باشد بلکه اشاره به ابزار نیرو و قدرتی است که موجب ترساندن مردم می‎شود؛ به عبارت دیگر سلاح کنایه از ابزار اعمال زور و قدرت می‎باشد، که حتی بر آتش زدن خانه و کاشانه مردم نیز منطبق می‎شود؛ چنان که در خبر سکونی آمده است.همان، ص 315، باب 3، ح 1.

شرایط محارب

(سؤال) 1 - آیا مجازات محارب موضوع آیه مبارکه: (انما جزاؤا الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا أن یقتلوا أو یصلبوا أو تقطع أیدیهم و أرجلهم من خلاف أو ینفوا من الارض) سوره مائده (5)، آیه 33. تخییر یکی از مجازات های مندرج در آیه شریفه است یا ترتیب مجازات ؟ به این صورت که: اگر کسی را کشته باشد قتل محارب لازم می‎شود و اگر مالی را ربوده باشد قطع دست و پا و اگر صرفا اقدام به ترسانیدن کرده باشد تبعید محارب مورد حکم قرار گیرد.

آیا مطابق آیه شریفه، قیام مسلحانه علیه خدا و رسول (ص) که مستلزم انکار خدا و رسول است و نیز سعی در فساد در زمین و همچنین مطابق برخی روایات، کشته شدن بی گناه، از شروط اطلاق عنوان محارب هستند؟ و عدم انکار یا عدم سعی در فساد و عدم قتل سبب خروج از عنوان محارب می‎گردد یا خیر؟

2 - آیا شخص یا اشخاصی که به قصد فرار از کشور - و نه ترساندن مردم - اقدام به هواپیماربایی