منکم) ؛سوره نساء (4)، آیه 59. "ای مؤمنان از خدا و رسول و صاحبان امر از بین خودتان اطاعت کنید" خداوند حکیم به اطاعت مطلق از "اولی الامر" بدون هیچ قید و شرطی فرمان داده و آن را در طراز اطاعت از خداوند و پیامبر(ص) به شمار آورده است؛ دستور به اطاعت مطلق از "اولی الامر" بدون معصوم بودن آن ها قبیح بلکه به حسب دقت عقلی محال میباشد. پس آیه شریفه تنها منطبق بر افراد معصوم است، و آنان همان امامان شیعه (ع) میباشند.
و نیز در حدیث متواتر "ثقلین" که شیعه و سنی آن را با عبارتی قریب به هم نقل کرده اند، پیامبراکرم (ص) عترت خود را عدل قرآن قرار دادند و فرمودند: "انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی"؛الارشاد، ج 1، ص 233؛ الامالی، شیخ مفید، ص 135؛ الاحتجاج، ج 1، ص 90؛ کنز العمال، ج 1، ص 186 و ج 5، ص 290؛ مسند ابی یعلی، ص 297؛ سنن النسائی، ج 5، ص 45، 51 و 130. "من دو چیز گران بها را برایتان به یادگار گذاشتم، کتاب خدا و عترتم را".
و مقصود از عترت پیامبر(ص) حضرت زهرا(س) و امامان (ع) میباشند. و اگر آنان از گناه و خطا معصوم نباشند نمی توانند عدل و هم طراز قرآن که کلام خداوند و مصون از خطا است، باشند. علاوه بر این که به نقل ترمذی ذیل آن حدیث آمده است: "ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی"؛ "اگر به قرآن و عترت تمسک کردید هرگز گمراه نخواهید شد".
بدیهی است اگر عترت، معصوم نباشند چنین تعبیری از پیامبر(ص) عقلا مقبول نبود. علاوه بر این در آیه مباهله سوره آل عمران (3)، آیه 61. حضرت علی (ع) جان و نفس پیامبر(ص) محسوب گردیده که با فرض معصوم نبودن حضرت امیر(ع) او را جان و نفس پیامبری که به صریح آیه قرآن معصوم است به شمار آوردن روا و صحیح نمی باشد. برای توضیح بیشتر می‌توانید به کتاب این جانب "از آغاز تا انجام" بخش امامت مراجعه نمایید.از آغاز تا انجام در گفتگوی دو دانشجو، ص 191 به بعد.
.jpg)
