پاک و از هر عیب و نقصی منزه است و قداست آن ها از ناحیه اسلام نزد همه مسلمانان ثابت شده است؛ نظیر قرآن مجید، کعبه معظمه، مسجدالحرام، مسجدالنبی (ص)، مسجدالاقصی، قبور ائمه اطهار(ع)، احکام و موضوعات قطعیه و ضروریه اسلام مانند نماز، روزه، حج و امثال این ها؛ و ممکن است برخی امور نزد برخی مقدس باشند و نزد برخی دیگر تقدس آن ها احراز نشده باشد. و باید شخص اهانت کننده نسبت به مقدس بودن آن چیز از ناحیه اسلام و نزد همه مسلمانان، آگاهی داشته باشد.
ضمنا سب مقدسات هر مذهبی از مذاهب اسلام و یا تقدسات سایر ادیان الهی - هرچند ادیان تحریف شده - نیز جایز نیست. در قرآن کریم میخوانیم: (و لاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم ) ؛سوره انعام (6)، آیه 108. "به کسانی که آن ها (بت ها) را در برابر خداوند میخوانند دشنام ندهید تا از روی عناد و جهالت به خداوند دشنام دهند".
2 - هر گفتار یا کرداری که جنبه تحقیر و مسخره کردن و تجاوز به حریم انسان داشته باشد، اهانت محسوب است. اگر کسی بگوید - مثلا - امام علی (ع) نفهمیده یا اشتباه کرده و منظورش بدگویی و تحقیر آن حضرت باشد اهانت است؛ ولی اگر برای آن حضرت احترام قائل است لکن در اثر عدم شناخت و ضعف عقیده خیال میکند آن بزرگوار نیز مانند مجتهدین خطا و اشتباه داشته است، و یا گمان میکند چون زمان و مقتضیات تغییر کرده نمی توان روش آن حضرت را برای این زمان الگو قرار داد، اهانت محسوب نمی شود، بلکه اشتباه کرده است و باید او را ارشاد نمود. اهانت در بسیاری از موارد و نیز مورد سؤال امری قصدی است و در جایی صادق است که شخص قصد تحقیر داشته باشد، و قصد او برای قاضی احراز شود؛ و قهرا راهی جز اقرار در محیط آزاد وجود ندارد. و در صورت شک "الحدود تدراء بالشبهات".من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 74، ح 5146. و خلاصه این که هر عمل یا گفتار انسان که امکان اهانت در آن باشد، مصداق اهانت بودنش منوط به قصد میباشد.
.jpg)
