اولا: مقصود از "سب" ناسزاگویی و فحش دادن است؛ و شامل هر اهانتی نمی شود. و مجازات اعدام منحصر در ساب النبی (ص) نیست، بلکه سب امامان معصوم (ع) و سب حضرت فاطمه زهرا(س)، بلکه سب همه انبیای الهی، مشمول این حکم میباشد؛ به شرط این که:
الف - سب در حال اختیار نه اکراه، و در حال عادی نه عصبانیت شدید و فشار روحی و یا جنون آنی انجام شود.
ب - از راه بینه شرعی یا اقرار در دادگاه صالح و در محیط آزاد ثابت شود، نه در محیط زندان و ترس و بازجویی.
ج - اجرای حکم توسط دادگاه دارای آثار منفی مهم نباشد.
ثانیا: اعدام هرچند در مورد سب، حد شرعی است، اما اگر ثبوت آن در دادگاه صالح با اقرار باشد - نه با بینه - حاکم اسلامی میتواند گذشت نماید.
و سایر اهانت ها حرام و موجب تعزیر میباشند؛ و چون هدف از تعزیر تأدیب و تنبه طرف و دیگران میباشد، نسبت به انواع اهانت و مرتکب آن و موارد آن و شرایط زمانی و مکانی متفاوت است. و مجازات آن دارای مراتبی است، از موعظه و تخویف و تهدید و بی اعتنایی شروع میشود تا نوبت به مراتب بالاتر برسد، و تشخیص آن بسته به نظر حاکم شرع مجتهد عادل و آگاه به زمان است؛ و او میتواند بنابر برخی مصالح آن را ببخشد. از امیرالمؤمنین (ع) نقل شده: "رب ذنب مقدار العقوبة علیه اعلام المذنب به"؛غرر الحکم و درر الکلم، ج 4، ص 73، ح 5342. "چه بسا گناهی که مقدار مجازات آن فقط فهماندن آن به گناهکار است". این جهات لازم است در متن قانون گنجانده شود؛ و از ناحیه شرع مجازات مشخصی تعیین نشده است.
و اما پاسخ موارد:
1 - "قدس" به معنای منزه بودن و پاکی است. مقدسات اسلام اموری است که ذاتا
.jpg)
