آیت‌الله منتظری

چیزی اقرار نماید نباید بر او حد جاری شود".وسائل الشیعة، ج 28، ص 261، باب 7، ح 3. و روایاتی دیگر از این قبیل.

تعبیر به "حد" در این روایات و نظایر آن اختصاص به حد مصطلح ندارد و شامل "تعزیر" نیز می‎گردد؛ و بر فرض اختصاص، به طریق اولی و با تنقیح مناط موارد تعزیرات را نیز شامل خواهد شد.

بنابراین اقرار ناشی از اکراه، تهدید و یا در زندان و امثال آن، هرچند تحت عنوان تعزیر باشد، شرعا اعتباری ندارد. اصولا در شرع مقدس تعزیر پس از ثبوت جرم است نه برای اثبات جرم. همچنین اقرار باید از روی اراده و اختیار و یقین و در محیط عادی و بدون هرگونه القایی باشد.

و اما اقرار و اعتراف شخص بر علیه دیگری در هیچ حالی حتی اگر از روی اکراه و ترس یا تلقین و مانند آن نباشد، نافذ و معتبر نخواهد بود؛ و هیچ محکمه صالحی نمی تواند کسی را با اقرار و اعتراف دیگری بازداشت و یا محکوم نماید، مگر این که شهادت دو مرد عادل با شرایط آن در میان باشد.

اما در مورد گرفتن اقرار برای امر مجهول، چنانچه از روی تهدید و یا فشار روحی و یا تعزیر باشد، نه برای محکومیت اقرار کننده اعتبار دارد و نه اساسا شرع مقدس چنین اجازه ای داده است.

اقدامات تأمینی

(سؤال) 1 - آیا شرعا کسانی را که احتمال عقلایی ارتکاب جرم از طرف آن ها وجود دارد ولی هنوز مرتکب جرمی نشده اند می‎توان به عنوان یک اقدام تأمینی دستگیر و زندانی نمود و یا سایر اقدامات تأمینی را در مورد آنان معمول داشت ؟

2 - آیا کسانی را که کرارا مرتکب جرم شده اند و یا عادت به ارتکاب جرم دارند به عنوان اقدام تأمینی می‎توان بجز مجازات قانونی مربوطه، تدابیر دیگری - از قبیل حبس، تبعید، اخذ ضمانت