ترقی برای جوامع بشری است که بدون هر کدام آن ها، جامعه ناقص خواهد بود. در آیه شریفه: (هن لباس لکم و أنتم لباس لهن ) ؛سوره بقره (2)، آیه 187. "زنان برای شما مردان و شما نیز برای آنان همچون لباس هستید"، به همین حقیقت اشاره شده است؛ زیرا انسان شدیدا به لباس نیاز دارد و بدون آن نمی تواند زندگی انسانی داشته باشد.
لازم به ذکر است که حقوق و تکالیف زن در مورد استمتاع و غیره، طرفینی است؛ و اسلام چنین وظایفی و گاه بیشتر و شدیدتر از آن را بر عهده مرد گذاشته است، تا آن جاکه هرگاه مرد از تأمین حقوق زن استنکاف نمود، حاکم شرع میتواند او را تعزیر و مجبور به آن کند؛ و در صورت عدم تأثیر، او را وادار به طلاق یا تأمین حقوق میسازد؛ و در صورت عدم تأثیر و بروز عسر و حرج شدید بر زن، به درخواست زن، حاکم او را طلاق میدهد و مهریه اش را به او تحویل میدهد.
البته اسلام زن و مرد را توصیه به رفتار نیک و "معروف" با همدیگر بدون تعدی و ظلم کرده است؛ و آنچه در مورد زن، بعد از طی مراتبی، هنگام نشوز زن و عدم تأمین حقوق مرد توسط زن آمده است، با قیودی و حد و مرزی است که در روایات برای آن ذکر شده است که مثلا با چوب مسواک باشد، و درحقیقت نوعی تحریک عاطفی است برای برگشت به زندگی عادی، نه آزار و اذیت، و شباهتی با زدن متعارف ندارد.
در ضمن، در تفسیر "الدر المنثور"، ذیل آیه شریفه: (واضربوهن...) سوره نساء (4)، آیه 34. از پیامبراکرم (ص) نقل کرده که آن حضرت فرموده اند: "بهترین اصحاب من همسران خود را مورد ضرب قرار نمی دهند...". از طرف دیگر پیامبر(ص) در حجة الوداع ضمن خطبه ای فرمودند: "ای مردم ! برای زنان شما بر عهده شما حقی است و برای شما نیز بر عهده آنان حقی میباشد. حق شما بر آنان این است که با دیگری در بستر شما همبستر نشوند و کسی را بدون اذن شما وارد خانه شما نکنند و فحشایی را مرتکب نشوند. و اگر دست به این کارها زدند خداوند به شما اجازه داده است که در بستر با
.jpg)
