آیت‌الله منتظری

2 - بعید نیست مقصود از عطر، کنایه از آرایش نمودن زن باشد. و اصل آرایش زن و استفاده از عطر و مانند آن به خصوص برای شوهر، نه فقط مذموم نیست، بلکه ممدوح نیز می‎باشد. آنچه مذموم است آرایش کردن زن برای مرد اجنبی است. و اگر زنی خود را برای اجنبی آرایش کند، در حقیقت زمینه برقراری رابطه نامشروع را فراهم کرده است. و مقصود از "زناکار" در روایت، زمینه ساز بودن اقدام او به حسب معمول برای زنا می‎باشد. و اصولا چون اسلام، زن را انسانی ظریف و شریف می‎داند، اجازه نمی دهد طماعان صیادگونه از زن بهره برداری نامشروع نمایند و زن را ابزار خواسته ها و شهوات خود قرار دهند.

3 - اسلام در رابطه با مماشات با زنان و مراعات حال آنان و عفو و اغماض نسبت به آنان شفارش مؤکد شده است، از باب نمونه: پیامبر(ص) ضمن حدیثی فرمودند: هر کس بر سوء خلق همسرش صبر کند و او را تحمل نماید خداوند برای هر دفعه که بر آن صبر کرده است ثوابی به او می‎دهد مانند ثوابی که به حضرت ایوب به خاطر مصیبت هایش به او داده بود. و نیز فرمودند: بهترین شما کسی است که برای اهل و عیالش بهترین باشد و همانا من بهترین شما هستم برای اهل و عیال خود. و در روایات دیگری نسبت به احسان به همسر و گذشت از خطاهای او و سفارش در تأمین حقوق او توصیه هایی شده است، در این رابطه می‎توانید به روایات "وسائل الشیعة"، کتاب النکاح، ابواب مقدمات نکاح، باب 82 و 88 مراجعه نمایید.

نهج البلاغه و حقوق زن

(سؤال) چرا امام علی (ع) که به عدالت ورزی مشهورند دید کم لطفی به زن در "نهج البلاغه" دارند؟ مثلا می‎فرمایند: با زنان مشورت نکنید، زیرا در عقل و ایمانشان نقصان است. به همین سبب شهادت دو زن برابر یک مرد است. و یا برخی علما می‎گویند: زن باید در استمتاع جنسی مطیع شوهر باشد و بدون اذن او از منزل بیرون نرود، و مرد می‎تواند زن را کتک بزند اگر تشخیص داد خلاف شرع کاری کرده است. پس دادگاه چه منزلتی دارد؟