آیت‌الله منتظری

أجورهن ) ؛سوره نساء (4)، آیه 24. "آنچه را از زن ها بهره می‎برید مزد آنان را بدهید". ظاهر دو لفظ: "استمتاع" و "أجر" با متعه یعنی عقد موقت سازگار است، و در اخبار اهل بیت (ع) به متعه تفسیر شده است. و در کتاب های حدیث اهل سنت نقل شده است که پیامبراکرم (ص) متعه را اجازه دادند، منتهی الامر آنان می‎گویند: بعدا آن تحریم شد.مسند احمد بن حنبل، ج 3، ص 363؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 12، ص 121؛ کنز العمال، ج 16، ص 519. و شیعه و سنی نقل می‎کنند که خلیفه دوم گفت: "متعتان کانتا علی عهد رسول الله (ص) و انا احرمهما و اعاقب علیهما: متعة النساء و متعة الحج"؛ یعنی "دو متعه در زمان رسول خدا(ص) حلال بود و من آن ها را حرام می‎کنم: متعه زن ها و متعه حج، (یعنی حج تمتع)".التفسیر الکبیر، ذیل آیه 196 سوره بقره و آیه 24 سوره نساء.

بدیهی است تحریم عمر جنبه سیاسی داشته است، به خاطر اختلافاتی که بعدا در رابطه با اولاد آن ها پدید می‎آید؛ وگرنه عمر مشرع نبود تا بتواند چیزی را که رسول خدا(ص) حلال کرده است حرام کند.

و بالاخره، متعه نزد فقهای شیعه حلال است، و آنان از اخبار عترت پیامبر(ص) اخذ کرده اند. و امام باقر(ع) از امیرالمؤمنین (ع) نقل می‎کند که آن حضرت فرمود: "لولا ما سبقنی به ابن الخطاب ما زنی الا شقی"؛الکافی، ج 5، ص 448، ح 2. "اگر ابن خطاب (عمر) به آن حکم (نهی از متعه) سبقت نمی گرفت جز آدم شقی زنا نمی کرد". اما فقهای اهل سنت آن را حرام می‎دانند.

ضمنا ازدواج با دختر باکره، بنابر احتیاط واجب باید به اذن پدر او باشد.

و ازدواج شیعه و سنی با یکدیگر فی نفسه مانعی ندارد، چون هر دو مسلمان هستند، و مرد نباید از نظر مذهب بر زن سخت گیری کند. ولی اگر این ازدواج موجب شود که زن از نظر اعتقادی متزلزل گردد، از آن اجتناب شود.