میفرمود: امتی که حق فرد ضعیف از قوی بدون ترس و لکنت زبان گرفته نشود هرگز به قداست و رشد نخواهد رسید". مفاد این روایت نسبت به موافق و مخالف سیاسی عام و یکسان است.
ششم: حفظ حیثیت و کرامت انسانی مخالفان سیاسی؛ در کتاب "وسائل الشیعة" آمده است: "حضرت امیر(ع) نسبت به خوارج پس از این که سلاح به دست گرفته و با آن حضرت جنگیدند، هیچ گاه به عنوان منافق یا مشرک یاد نمی کرد؛ بلکه میفرمود: اینان برادران ما هستند که بر ما یورش مسلحانه آورده اند".وسائل الشیعة، ج 11، ص 62.
هنگامی که حضرت امیر(ع) حیثیت خوارج را مراعات مینمود و - با این که آنان اقدام مسلحانه کرده بودند - از آنان به عنوان "برادر" یاد میکردند، وضعیت مخالفان سیاسی غیر مسلح آن حضرت به طریق اولی روشن میشود.
در رابطه با لزوم حفظ آبرو و کرامت انسان ها روایات زیادی از معصومین (ع) نقل شده است که میتوان به کتاب "دراسات فی ولایة الفقیه" مراجعه نمود.دراسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الاسلامیة، ج 2، ص 539 به بعد.
هفتم: حق مصونیت جان، آبرو، مال و شغل مخالف سیاسی، همان گونه که گفته شد مطابق ادله امر به معروف و نهی از منکر و آیات دیگر، برخورد با فساد و منکر به خصوص اگر در سطح حاکمیت باشد، وظیفه همگانی است که به حسب شرایط و افراد مختلف خواهد بود. انجام این وظیفه بدون داشتن مصونیت متصدی آن و استیفای حقوقی که در انجام وظیفه نقش دارد امکان ندارد.
علاوه بر این سنت و شیوه حضرت امیر(ع) در برخورد با مخالفان سیاسی - همچون اصحاب جمل و صفین و خوارج - تأمین حقوق آنان بود. آن حضرت حقوق خوارج را - تا زمانی که دست به سلاح نبردند - از بیت المال قطع نکرد. و در هنگامه جنگ صفین که بعضی از یاران ایشان میخواستند مقابله به مثل کرده و آب را
.jpg)
