آیت‌الله منتظری

سران کفر و شرک شده بودند دستور جهاد داده می‎شد تا آنان در یک فضای آزاد قرار بگیرند و با اختیار خود اسلام و توحید را انتخاب نمایند.

ثانیا: آیات مورد اشاره در سؤال مربوط است به دستور آمادگی جنگی مسلمانان با مشرکین مکه در سال ششم هجری. در این سال پس از این که پیامبراکرم (ص) به همراه بیش از هزار نفر از مسلمانان برای حج خانه خدا به سمت مکه تا حدیبیه آمدند، مشرکین راه را بر آنان بستند و آماده حمله شدند. پیامبر(ص) پس از عقد صلح حدیبیه با مشرکین مکه با اصحاب خود همان جا قربانی نمودند و به مدینه منوره برگشتند مشروط بر این که سال آینده بتوانند حج را انجام دهند.

در این شرایط آیات قتال و جهاد با مشرکین مکه نازل شد؛ یعنی آیات 190 تا 195 سوره بقره: (و قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم و لاتعتدوا ان الله لایحب المعتدین ‏ واقتلوهم حیث ثقفتموهم و اخرجوهم من حیث اخرجوکم و الفتنة أشد من القتل و لاتقاتلوهم عند المسجد الحرام حتی یقاتلوکم فیه فان قاتلوکم فاقتلوهم کذلک جزاء الکافرین ‏ فان انتهوا فان الله غفور رحیم ‏ و قاتلوهم حتی لاتکون فتنة و یکون الدین لله فان انتهوا فلاعدوان الا علی الظالمین ‏ الشهر الحرام بالشهر الحرام والحرمات قصاص فمن اعتدی علیکم فاعتدوا علیه بمثل ما اعتدی علیکم واتقوا الله واعلموا أن الله مع المتقین ‏ و انفقوا فی سبیل الله و لاتلقوا بایدیکم الی التهلکة واحسنوا ان الله یحب المحسنین ) .

"و با آن هایی که همواره با شما قتال می‎کنند قتال نمایید و از حد تجاوز نکنید [از مرز حق و عدالت خارج نشوید]. به راستی خدا متجاوزان [از عدالت ] را دوست نمی دارد. و [آنهایی را که شما را از مکه با اذیت و کشتن و شکنجه بیرون کردند و پیوسته علیه شما فتنه انگیزی می‎کنند] هر کجا یافتید بکشیدشان، و آنان را از همان جایی که شما را بیرون کردند بیرون نمایید؛ و فتنه از قتل سخت تر است. و در نزد مسجدالحرام تا با شما وارد جنگ نشده اند وارد جنگ نشوید؛ پس اگر با شما کارزار کردند آنان را بکشید؛ آن چنان است مجازات کافران [که به محاربه و جنگ