داشته باشد مانند کسی است که مستقیما با آن قوم در آن کار دخالت داشته است.نهج البلاغه، حکمت 154. بنابراین هر کسی از هر قوم و طایفه ای باشد اگر راضی به جنایات یزید و ابن زیاد و فاجعه کربلا باشد مشمول لعن مذکور خواهد بود.
فلسفه قیام امام حسین 7
(سؤال) این کلام پر نغز آقا امام حسین (ع) را چگونه ارزیابی میکنید و از آن چه استفاده ای در راستای اصلاح جامعه اسلامی میتوان کرد؟
قال الحسین (ع) لاخیه محمد الحنفیه: "انی لم أخرج أشرا و لابطرا و لامفسدا و لاظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی (ص) ارید أن آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدی (ص) و أبی علی بن أبی طالب (ع) فمن قبلنی بقبول الحق فالله أولی بالحق و من رد علی هذا أصبر حتی یقضی الله بینی و بین القوم بالحق و هو خیر الحاکمین"؛بحارالانوار، ج 44، ص 329. امام حسین (ع) به برادرش محمد حنفیه فرمود: "من نه برای آسایش و خودنمایی و نه برای فساد و ستمگری خروج کردم. من فقط برای اصلاح امت جدم اقدام به چنین کاری میکنم و میخواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و راه و روش جدم (ص) و پدرم علی (ع) را پیشه کنم. آن که به راستی از من بپذیرد، که خدای راستی پذیرتر میباشد، و آن که سخن مرا نپذیرد، صبر پیشه میسازم تا خدای که بهترین داوران است میان من و این مردم حکم کند".
جواب: بر حضرت سیدالشهداء(ع) که امام وقت بودند لازم بود به قدر توان خویش از حق و حقیقت در برابر اهل تدلیس دفاع کنند و از انتشار باطل و فساد - به ویژه اگر به نام اسلام و خلافت پیامبر انجام شود - جلوگیری نمایند. و در جایی که اساس دین در معرض خطر باشد همه چیز باید فدای دین گردد. و طبعا بر شیعیان آن حضرت نیز لازم است رفتار آن حضرت را الگو قرار دهند و از آن حضرت پیروی نمایند و به صرف گریه و شعار اکتفا نکنند. علاوه بر سخنی که جناب عالی از آن حضرت نقل کردید خطبه دیگری را از آن حضرت نقل میکنم:
.jpg)
