حتی در مقابل آن حضرت صف آرایی کرده، و از پیشگامان جنگ جمل بودند؛ و در این جنگ کشته شدند در حالی که به آن حضرت کافر بودند، در صورتی که به طور متواتر از پیامبراکرم (ص) نقل شده "علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار"؛تاریخ مدینة دمشق، ج 42، ص 449، همین مضمون در کتاب هایی چون صحیح ترمذی، فرائد السمطین و... آمده، جهت آگاهی بیشتر رجوع کنید به: موعود ادیان، ص 47. "علی با حق و حق با علی است، هر کجا علی باشد حق همان جا است".
ج - ورود به بهشت امری گزاف و بی پایه نیست؛ بلکه در گرو ایمان و اعمال صالح بندگان خداست. از این رو در قرآن کریم هر کجا بشارتی به بهشت داده شده موضوع آن، خصوص بندگان مؤمن ذکر شده است؛ از آن جمله این آیه: (و بشر الذین آمنوا و عملوا الصالحات ان لهم جنات...) ؛سوره بقرة (2)، آیه 25. "[ای پیامبر! ] به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند بشارت ده که برای ایشان باغ های بهشتی است...".
بدیهی است براساس این نمونه از آیات قرآن، اهل ایمان، وارد بهشت میشوند و کسانی که قبل از مرگ ایمان خود را از دست بدهند، اهل کفر بوده و اعمال نیک آنان هم بی تأثیر خواهد بود. (و من یرتدد منکم عن دینه فیمت و هو کافر فاولئک حبطت اعمالهم فی الدنیا و الاخرة ) ؛سوره بقره (2)، آیه 217. "کسانی که از دین خود برگردند و در حال کفر بمیرند اینان اعمالشان در دنیا و آخرت نابود میشود".
البته چون پیامبر اسلام (ص) میداند کسی همچون امام علی (ع) از راسخان در علم و عمل است و تا آخر بر آن پایدار خواهد ماند، بعدی ندارد که او را به بهشت بشارت دهد، همان طور که این امر نسبت به حضرت علی (ع) از طریق اهل سنت و شیعه، به طور متواتر و قطعی، از پیامبراکرم (ص) نقل گردیده است.
قاعده فراش و الحاق زیاد بن ابیه به ابوسفیان
(سؤال) 1 - با این که مشهور فقها میگویند: فرزند زنا به پدرش ملحق
.jpg)
