آیت‌الله منتظری

برخوردهای تند و شدیدی قرار می‎گیرم، و لذا گاهی به فکر خروج از حوزه و از سلک روحانیون می‎روم و از ادامه درس و بحث حوزوی سرد می‎شوم. آیا ورود من در مسائل سیاسی که گاهی ممکن است منجر به غیبت کردن از بعضی از مسئولین یا بعضی علما شود، جایز است یا نه ؟ همچنین مطالعه کتبی که احیانا مسائل حوزه و روحانیت را مورد نقد و تشکیک قرار می‎دهد جایز است یا نه ؟

جواب: در این که تبلیغ اسلام در دنیای امروز بیش از گذشته به طلاب متدین، فاضل و آگاه به حوادث روز و مسائل سیاسی نیاز دارد تردیدی نیست. اما آگاه بودن از مسائل سیاسی مستلزم غیبت کردن از مسئولین و علما نیست، زیرا انسان می‎تواند آنچه را از اسلام و مسائل سیاسی فهم و درک می‎کند با منطق و استدلال و جدال احسن بیان کند بدون این که از کسی غیبت یا بدگویی و یا به او توهین نماید. و چنانچه به خاطر بیان حق مورد تحقیر و توهین و برخورد شدید قرار گرفت نباید ناراحت شود، همان گونه که انبیا و اولیای الهی نیز که در مسیر حق و عدالت گرفتار سختی ها و شداید می‎شدند صبر می‎کردند و از هدف الهی و راه حق خود منصرف نمی شدند و از تنهایی یا کم بودن یار و یاور تردید یا ترسی به خود راه نمی دادند. حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‎فرماید: "أیها الناس ! لاتستوحشوا فی طریق الهدی لقلة أهله..."؛نهج البلاغه، خطبه 201. "ای مردم ! در پیمودن راه حق از کم بودن اهلش وحشت نکنید".

ضمنا از اشتغال به درس و مطالعه و تحقیق علمی و عمل به وظایف دینی و تحصیل تقوا نباید غفلت شود.

معنای عدالت

(سؤال) به چه دلیل بعضی عدالت را حصول ملکه می‎دانند، آن هم تالی تلو عصمت ؟ و آیا عدالت در امام جماعت، امام جمعه و شاهد طلاق فرق می‎کند؟

جواب: دلیل آن ها این است که صرف عمل صحیح و موافق شرع، بدون این که