گذشت زیاد نمی کند برای بنده خدا جز عزت را، پس از یکدیگر گذشت کنید، خدا شما را عزیز میکند".
6 - و در نامه 53 "نهج البلاغه" خطاب به مالک اشتر میخوانیم: "و اشعر قلبک الرحمة للرعیة و المحبة لهم و اللطف بهم، و لاتکونن علیهم سبعا ضاریا تغتنم أکلهم، فانهم صنفان: اما أخ لک فی الدین أو نظیر لک فی الخلق، یفرط منهم الزلل و تعرض لهم العلل، و یؤتی علی أیدیهم فی العمد و الخطاء، فاعطهم من عفوک و صفحک مثل الذی تحب أن یعطیک الله من عفوه و صفحه، فانک فوقهم، و والی الامر علیک فوقک، والله فوق من ولاک ... و لاتندمن علی عفو و لاتبجحن بعقوبة"؛ "رحمت و محبت و لطف نسبت به رعیت را در عمق دل قرار بده، و بر آنان درنده حمله ور مباش؛ زیرا آنان دو گروهند: یا برادر دینی تو و یا همچون تو انسانند، لغزش آنان زیاد و حوادثی برای آنان پیش میآید، و از دست آنان گناهانی به عمد یا خطا سر میزند. پس نسبت به آنان عفو و گذشت داشته باش، همان گونه که دوست داری خدا نسبت به تو عفو و گذشت داشته باشد. تو بر آنان سلطه داری، و ولی امر تو بر تو، و خدا بالای ولی امر توست... از بخشش پشیمان مشو، و از عقوبت کردن خوشحال مباش".
امیرالمؤمنین (ع) در حالی که خلیفه مسلمین بوده و حکومت مصر را به مالک اشتر واگذار کرده است به او روش کشورداری و مردم داری را یاد میدهد، و به او تذکر میدهد که قدرت و حکومت، تو را مغرور نکند که از قدرت سوء استفاده کنی و به مردم فشار آوری، ولی امر تو از تو بالاتر و خدا از همه بالاتر است و او بخشنده و مهربان است. این است برنامه حکومت امام علی (ع) که ما مدعی پیروی از او میباشیم.
حاکم مسلمین باید چون پدر مهربان اهل تحمل و گذشت باشد. پرونده سازی و تبلیغات و تشکیل دادگاه با تشریفات پر سر و صدا برای هر تخلف کوچکی به تدریج موجب جدایی ملت از دولت و رو در رویی آنان و فاصله بین ملت و دولت میگردد.