اهل فارس؛ مانند: "أسعد العجم بالاسلام أهل فارس"؛کنز العمال، ج 12، ص 90، ح 34125. "سعادتمندترین عجم، (یعنی غیر عرب) به واسطه اسلام، اهل فارس هستند". و "أعظم الناس نصیبا فی الاسلام أهل فارس"؛همان، ح 34126. "اهل فارس بیشترین نصیب را در اسلام دارا هستند". و "ان لله تعالی خیرتین من خلقه: فخیرته من خلقه من العرب قریش و من العجم فارس"؛همان، ص 92، ح 34136. "خداوند از خلق خود دو صنف را برگزیده است: از مردم عرب قریش، و از مردم عجم فارس را".
رابعا: در "سنن ترمذی"، ضمن یک عنوان مستقل روایاتی از پیامبراکرم (ص) در رابطه با فضل عجم نقل شده است.سنن ترمذی، ج 5، ص 382. با توجه به این روایات، روایت دال بر لعن فارس چندان اعتباری نخواهد داشت.
و اما در مورد حدیث منسوب به امام صادق (ع) یادآوری میشود:
اولا: در نسخه ای که فرستاده اید بعد از "من کان" چند کلمه حذف شده است که در همان نسخه با علامت (7) مشخص شده است. نسخه صحیح که در چاپ جدید نیز اصلاح شده چنین است:
"العرب الممدوح من کان من شیعتنا و ان کان عجما، و العجم المذموم من کان عدونا و ان کان عربا".سفینة البحار، ج 6، ص 165. که "شیعتنا و ان کان" حذف شده است.
و ثانیا: ترجمه آن به شدت مغلوط است. ترجمه صحیح آن چنین است: در کتاب "معانی الاخبار" از ضریس بن عبدالملک نقل شده که گفته است: از ابا عبدالله (ع) (که منظور در لسان روایات، امام صادق (ع) است) شنیدم که فرمود: "ما قریشیم و پیروان ما عربند و دشمنان ما عجم".
سپس صاحب کتاب "معانی الاخبار" میگوید:
توضیح : منظور این حدیث این است که عرب ممدوح و پسندیده کسی است که از شیعیان ما باشد هرچند عجم باشد، و مراد از عجم مذموم و مذمت شده کسی است که
.jpg)
