فصل دوازدهم: جلوگیری از بارداری
جلوگیری موقت
(204) جلوگیری های موقت به وسیله قرص یا آمپول یا نظایر آن - با تجویز پزشک - و یا استفاده از وسایل جلوگیری از استقرار نطفه اشکال ندارد.
(205) بستن لوله های مرد یا زن اگر به طور موقت باشد، در حال ضرورت و ناچاری بدون اشکال است؛ و در موارد غیر ضروری اگر این عمل به وسیله جنس مخالف صورت نگیرد و مستلزم نگاه نامحرم به عورت یا لمس آن نشود نیز اشکال ندارد.
(206) مرد میتواند هنگام انزال، منی خود را بیرون بریزد؛ هرچند بیرون ریختن منی در مورد زن دائمی بدون رضایت او مکروه است؛ و در هر صورت این کار نباید موجب ضرر جسمی یا روحی برای زن یا مرد شود.
(207) زن - دائمی باشد یا موقت - نباید بدون رضایت شوهر کاری کند که نطفه او بیرون بریزد؛ مگر در مواردی که بیرون نریختن نطفه موجب بچه دار شدن شود و زن نسبت به آن شرعا معذور باشد.
(208) اگر بارداری خطر یا ضرر جانی در برداشته باشد، زن میتواند تا زمانی که احتمال ضرر به حال خود باقی است از بارداری جلوگیری نماید؛ و فرقی نمی کند که ضرر فوری باشد یا پس از مدتی عارض شود.
(209) سؤال: داروی ضد حاملگی که در هفته اول بعد از آمیزش میخورند، که اگر زن حامله باشد جنین را سقط میکند و اگر حامله نباشد اثری ندارد؛ استفاده از این دارو چه حکمی دارد؟
جواب: در صورت انعقاد نطفه، جایز نیست.
.jpg)
