ضامن عوارض جانبی داروها نخواهد بود. همچنین است اگر احتمال عقلایی قابل قبول به مفیدبودن آن دارو بدهد.
(103) اگر مرض خطر جانی دربرداشته و داروی آن نیز با عوارض شدید تواءم باشد لکن موجب نجات جان بیمار شود، تجویز آن دارو جایز است؛ ولی اگر مرض خطر جانی در بر نداشته باشد ولی دارو دربردارنده خطر جانی باشد، تجویز آن جایز نخواهد بود.
(104) تجویز داروهایی که برای جنین خانمهای باردار یا نوزاد خانمهای شیرده ضرر دارد، جایز نیست؛ مگر اینکه جان خود مادر در خطر باشد.
(105) سؤال: اگر طبیبی حاذق از روی اشتباه دستور دارویی را برای بیمار به پرستار دهد و پرستار هم دارو را به بیمار دهد و بیمار دچار آسیب شود، بفرمایید آیا باید چیزی پرداخت شود؟ در صورتی که باید چیزی پرداخت شود به عهده کیست ؟
جواب: ضمانت به عهده کسی است که به جهت اشتباه دارو را نوشته است.
(106) سؤال: اگر با توجه به علوم امروزی امکان تعیین حساسیت یک دارو وجود نداشته باشد، آیا پزشک در صورت ایجاد عارضه مسئول است ؟
جواب: با اخذ برائت از ناحیه بیمار ضامن نیست.
(107) سؤال: اگر پزشک بنا به اصرار بیمار دارویی تجویز نماید و یا سایر اقدامات درمانی که مضر است انجام دهد، در صورت ایجاد عارضه چه کسی مسئول است ؟
جواب: در فرض سؤال، اصرار بیمار مجوز نیست، ولی اگر پزشک با ملاحظه جمیع جوانب، اقدام به معالجه را صلاح بداند و شرط عدم ضمان کند مسئول نیست.
(108) سؤال: گاهی اوقات پزشک جهت تسریع بهبودی بیمار یا اطمینان از اینکه داروی تجویزی وی بسیار قوی است و یا به خاطر ملاحظه هزینه درمان و کاستن از مراجعات مکرر وی اقدام به تجویز داروهایی میکند که ضررهای آنها کاملا شدید بوده و به اثبات رسیده است، و این در حالی است که شاید بتوان از طریق داروهای دیگر که ضرر بسیار کمتری دارند بیمار را معالجه نمود؛ با چنین فرضی بهترین کار چیست ؟ انتخاب راه سریع و پرخطر یا راه کم خطر و احیانا بدون اثر؟
.jpg)
