صفحه ۵۲

(81) اگر پزشک صلاحیت لازم را داشته باشد ولی در عمل کوتاهی و بی دقتی نماید و از این راه آسیبی به بیمار برسد، ضامن است؛ چه شرط عدم ضمان کرده باشد یا نه.

(82) پزشک حاذق و با صلاحیت اگر در انجام اقدامات درمانی کوتاهی نکرده باشد ولی با این حال صدمه ای به بیمار وارد آید، دو صورت دارد:

الف: اگر پزشک با اجازه بیمار و اخذ برائت از او اقدام به معالجه کرده باشد، ضامن نیست.

ب: اگر بدون اجازه و اخذ برائت اقدام کرده باشد، چنانچه امکان دریافت اجازه وجود نداشته - مثل اینکه بیمار بیهوش بوده و ولی او نیز ناشناخته باشد، و یا بیمار اورژانسی بوده و فرصت برای اخذ برائت و اجازه نبوده - در این صورت ضامن نخواهد بود؛ ولی اگر امکان و فرصت برای دریافت اجازه و اخذ برائت وجود داشته ولی پزشک اقدام نکرده باشد، ضامن می‎باشد.

(83) اگر پزشک نتواند بیماری یا علایم بیماری را تشخیص دهد، یا درمان و یا داروی آن را فراموش نماید، حق معالجه را ندارد؛ و اگر اقدام کند و آسیبی به بیمار برسد ضامن است، چه شرط عدم ضمان کرده باشد یا نه.

(84) اگر در ضمن معالجه به وسیله عواملی که مربوط به پزشک نیست - مثل قطع برق یا خرابی دستگاه - آسیبی به بیمار برسد، در این صورت پزشک ضامن نیست؛ بلکه اگر عمل مذکور منتسب به فردی باشد او ضامن است.

(85) سؤال: در مواردی که به علل غیر مربوط به کار پزشک - مثل اختلال در دستگاهها و رفتن برق و... - به بیمار لطمه ای وارد می‎شود، ضامن کیست ؟

جواب: در چنین موارد اگر لطمه و خسارت از روی تقصیر و مسامحه بوده و مستند به شخص خاصی باشد همان شخص ضامن است، مگر اینکه شرط عدم ضمان کرده باشند.

(86) سؤال: اگر به واسطه تشخیص نادرست طبیب حاذق آسیبی به بیمار وارد شود آیا باید دیه پرداخت شود؟ اگر باید دیه داده شود به عهده کیست ؟ چنانچه در تشخیص سهل انگاری نموده باشد حکم چگونه است ؟

ناوبری کتاب