صفحه ۴۸

(71) سؤال: اگر مداوای بیمار متوقف بر افشای سر او باشد، آیا پزشک می‎تواند آن را برای نزدیکان بیمار یا سایر پزشکان بازگو نماید؟

جواب: اگر بیماری او مهم و خطرناک باشد اشکال ندارد؛ ولی باید به مقدار ضرورت اکتفا شود.

(72) سؤال: پسری قصد ازدواج دارد، آیا پزشکی که از بیماری او اطلاع دارد می‎تواند بیماری او را به خانواده دختر اطلاع دهد؟ اگر خانواده دختر از او مشورت بخواهند چطور؟ آیا این حکم در مواردی که بیماری از مواردی نیست که موجب فسخ عقد ازدواج می‎شود نیز جاری می‎شود؟

جواب: اگر بیماری او خطرناک و مسری باشد لازم است اطلاع دهد.

(73) سؤال: اگر فردی به بیماری "ایدز" مبتلا شده باشد، وظیفه پزشک معالج او در برابر خانواده یا همسر فعلی یا همسر آینده او (اگر ازدواج نکرده باشد) چیست ؟ آیا می‎تواند خانواده وی را در جریان امر قرار دهد؟

جواب: در مفروض سؤال لازم است اطلاع دهد.

(74) سؤال: با توجه به حرمت افشای اسرار بیماران، وظیفه پزشک مطلع در برابر این بیماری چیست ؟

جواب: اگر سرایت مرض مسلم باشد باید پزشک از باب نهی از منکر با خود بیمار صحبت کند و او را از ازدواج قبل از معالجه نهی کند؛ و چنانچه از معالجه قبل از ازدواج خودداری کرد وجوب اطلاع به اولیای دختر بعید نیست.

(75) سؤال: شخصی سرطان دارد و طبیب می‎داند که هرگونه اقدام در جهت معالجه او بی فایده است و اگر به بیمار و کسان وی اطلاع دهد گرچه ضربه روحی و صدمات روانی به آنان وارد می‎شود اما از صرف هزینه فراوان برای معالجه او جلوگیری می‎شود و طبیب هم مورد شکایت نسبت به کتمان بیماری قرار نمی گیرد، و اگر اطلاع ندهد اموال فراوانی خرج معالجه می‎شود که بی فایده خواهد بود و طبیب هم مورد اعتراض واقع می‎شود. بفرمایید با توجه به اصراری که بیمار و خویشان او در مورد دانستن واقعیت دارند تکلیف طبیب چیست ؟

جواب: اعلام نظر در صورتی که برای مریض خطر جانی نداشته باشد اشکال ندارد.

ناوبری کتاب