فصل پنجم: اجرت پزشکی
حق طبابت
(62) دریافت حق طبابت قبل از طبابت یا بهبودی بیمار - چنانکه مرسوم است - در صورتی که مورد رضایت بیمار باشد اشکال ندارد.
(63) اگر پزشک و بیمار بر سر مبلغی به عنوان اجرت یا حق ویزیت توافق کرده باشند، بیمار باید مقدار توافق شده را بپردازد، مگر اینکه مغبون شده باشد؛ ولی اگر توافق نشده باشد باید اجرة المثل یعنی اجرت متعارف را بپردازد.
(64) سؤال: اگر پزشک سعی خود را در مداوای بیمار انجام دهد ولی بیمار بهبودی نیابد، آیا نسبت به هزینه درمانی که قبلا بیمار پرداخت کرده مدیون است ؟
جواب: اگر پزشک با بیمار قرار گذاشته و وعده مداوا و بهبودی داده باشد، در صورت عدم حصول بهبودی باید هرچه گرفته برگرداند؛ ولی اگر بنابر این بوده که معاینه کند و طبق تشخیص نسخه بنویسد، و حق ویزیت را در مقابل معاینه و نوشتن نسخه گرفته باشد، مدیون نیست؛ و ظاهرا در بین پزشکان فرض دوم بیشتر متعارف است.
(65) سؤال: با توجه به اینکه حق طبابت همانند حق وکالت و مواردی از این قبیل - برخلاف اجناس دیگر که دارای قیمت خاص هستند - از لحاظ مادی غیرقابل تعیین میباشد، به نظر حضرتعالی بهترین راه تعیین میزان حق طبابت چیست ؟ آیا مقداری که دولت تعیین میکند در هر شرایطی قابل دریافت است و پزشکان مدیون نخواهند بود؟
جواب: اگر پزشک بتواند تعیین حق طبابت را در اختیار بیمار قرار دهد بسیار خوب است؛ و اگر نتواند یا نخواهد، در صورتی که بخواهد قبل از اقدام به معالجه آن را تعیین کند باید مقدار کار و کیفیت عمل را در نظر بگیرد و از اجحاف بپرهیزد و بجا
.jpg)
