صفحه ۱۵۳

جواب: علم و عدم اعتراض بیمار کافی است. بلی اگر نمونه گیرنده خطا کند، در صورت عدم اخذ برائت ضامن است.

(337) سؤال: انجام رادیوگرافی (پرتونگاری) تشخیصی در مواردی که نیاز به تزریق ماده حاجب و یا سوزن زدن و نمونه برداری نسج از داخل بدن دارد، آیا نیاز به اخذ برائت کتبی دارد تا در صورت بروز عوارض، پزشک ضامن نباشد؛ یا رضایت ظاهری و شفاهی کفایت می‎کند؟

جواب: اخذ برائت شفاهی کفایت می‎کند؛ و برائت کتبی برای اثبات در مورد نزاع و اختلاف است.

(338) سؤال: با توجه به اینکه تشخیص بسیاری از بیماریها یا اختلالات به وسیله آزمایش امکان پذیر است و از طرفی امکان اشتباه در آزمایشگاه و تفسیر آزمایشها همیشه وجود دارد، در صورت اشتباه آزمایشگاه و در نتیجه معالجه اشتباه پزشک، مسئول خسارات و عوارض احتمالی کیست ؟

جواب: اگر خسارات و عوارض مستند به آزمایشگاه و نقص و نارسایی آن باشد، آزمایشگاه مسئول است؛ و اگر مستند به پزشک باشد پزشک مسئول است، مگر اینکه شرط عدم ضمان کرده باشد که در این فرض پزشک هم ضامن نیست.

(339) سؤال: در بسیاری از بیماریها پزشک دستور انجام رادیوگرافی، سی تی اسکن و نظایر آن را می‎دهد که مطمئنا (بخصوص برای بعضی افراد) مضر می‎باشد؛ ضمنا در خیلی از موارد گرچه گاهی ممکن است این آزمایشها باعث تشخیص قطعی نشوند، اما می‎توانند همیشه کمک کننده باشند. به هر حال در فرض فوق مسئولیت پزشک در صورت ایجاد عوارض آزمایشها تا چه حدی است ؟ اگر پزشک جهت احتیاط در تشخیص یا رد یک بیماری احتمالی در هر بیمار مشکوکی دستور رادیوگرافی دهد، در صورت عدم هرگونه بیماری، آیا پزشک در ایجاد عوارض احتمالی و هزینه بیهوده درمان مسئول نیست ؟

جواب: در صورتی که پزشک بعد از دقت کامل تشخیص دهد که آزمایش لازم و اهمیت دارد و در عین حال بیمار یا ولی او را از عوارض احتمالی آن آگاه سازد و شرط عدم ضمان کند، پزشک هیچ مسئولیتی ندارد.

ناوبری کتاب