ب: استهلاک این دستگاهها به صورتی که در موارد ضروری تر کارایی کافی را نخواهند داشت.
ج: تحمل اضطراب و انتظار طولانی خانواده بیمار، در حالی که بیمار آنها بهبود نخواهد یافت.
د: وجود بیماری که شانس بهبودی بیشتری داشته باشد و هم زمان محدودیت در تعداد دستگاههای تنفس دهنده وجود داشته باشد.
جواب: تا زمانی که احتمال بهبود باشد قطع معالجه جایز نیست؛ و در صورتی که مورد مهمتری باشد و وسیله هم منحصر به فرد باشد، باید به مهمتر پرداخت.
(270) سؤال: شخصی که در اثر آسیب مغزی درک و شعور و شنوایی و بینایی خود را از دست داده فقط قلب او میزند و حرکت دارد؛ بفرمایید:
الف: چنین شخصی آیا از نظر اسلام زنده است یا خیر؟
ب: اگر کسی این شخص را در این شرایط بکشد آیا باید دیه کامل بپردازد؟
ج: اگر برداشتن عضوی از اعضای وی در شرایطی جایز باشد که منوط به پس از مرگ وی باشد، در چنین وضعی میتوان اقدام به عضوبرداری از او نمود؟
د: در صورتی که با صرف هزینه های بسیار سنگین چنین بیماری را بتوان برای مدتی زنده نگاه داشت، آیا انجام این کار واجب است ؟
ه: در صورت واجب بودن، تا چه مقدار از اموال وی را باید صرف این کار نمود؛ و آیا اجازه وارث این شخص شرط است ؟ در صورت داشتن وراث صغار چه باید کرد؟
و: آیا میتوان این بیمار را به همان حال باقی نهاد تا قلب او هم از کار بیفتد؟
جواب: همان گونه که گفته شد، فرد مذکور اگر صدق میکند که انسان زنده مریض است باید به هر نحو ممکن معالجه شود و ورثه حق منع ندارند و کشتن او جایز نیست و دیه کامل دارد؛ و اگر صدق میکند که مرده است حکم سایر اموات را دارد، و تشخیص بر عهده اهل خبره متعهد است.
.jpg)
