آیت‌الله منتظری

صادقانه آن چنان است که مثل برهان و استدلال در اعماق جان و روح اثر می‎نماید. در بخش اول یعنی استدلال، قرآن بیشتر روی این مسأله تکیه کرده است که زنده شدن انسانها در قیامت امری ممکن و شدنی است؛ چرا که مخالفان معاد می‎گفتند این غیرممکن است که جسم پوسیده انسان که تبدیل به خاک شده است دوباره زندگی تازه ای پیدا کند. در این بخش قرآن از راههای گوناگون وارد شده و مسأله غیر ممکن بودن معاد را رد کرده است، گاه می‎گوید: "همان گونه که شما را در آغاز آفرید به جهانی دیگر باز می‎گردید" سوره اعراف (7) : آیه 29. گاه از مرگ و زندگی گیاهان و رستاخیز آن که همه ساله آن را با چشم خود می‎بینیم سخن می‎گوید به این بیان: "ما از آسمان آب پربرکتی فرستادیم و به وسیله آن باغهای سرسبز رویاندیم و دانه های درو شده... و به وسیله آن سرزمین مرده را زنده کردیم، رستاخیز نیز همین گونه است".سوره ق (50): آیات 9 تا 11. و به طور کلی در موارد متعددی با استفاده از قدرت بی نهایت خداوند به مسأله اثبات معاد اشاره گردیده است، مثلا می‎فرماید: "آیا ندیدند خدائی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است تا مثل این افراد را بیافریند".سوره اسراء (17): آیه 99.

علی: با این حال چرا عده ای معاد و بازگشت انسان در قیامت را قبول ندارند و آن را انکار می‎کنند؟

استاد: به چند دلیل:

1 - بعضی از انسانها برای فرار از مسئولیت و شانه خالی کردن از تکالیف چنین دستا ویزی را برای خود پیدا می‎کنند، می‎خواهند به دیگران ظلم کنند، حق آنها را بگیرند، دنبال فساد بروند، برای این که راههای جلوی خود را باز کنند و مانعی برای انجام کارهای ناپسند خود نداشته باشند می‎گویند قیامتی نیست، و به گفته قرآن مجید:

"آیا انسان می‎پندارد که استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟ چرا ما قادریم که - خطوط سر - انگشتان او را دوباره مرتب نمائیم - انسان شک در معاد ندارد - بلکه او