آیت‌الله منتظری

موفقیت پیامبر(ص) هرچند با کمک پروردگار بود ولی یکی از مهمترین عوامل این موفقیت جاذبه اخلاقی وی بود. آنچنان صفات پسندیده انسانی و مکارم اخلاقی در او جمع شده بود که دشمنان سرسخت را تحت تأثیر قرار می‎داد و به تسلیم وامی داشت و دوستان را سخت مجذوب می‎ساخت، اگر بگوئیم یکی از معجزات پیامبر اسلام اخلاق نیکوی وی بود سخنی به حق گفته ایم، امام حسین (ع) راجع به قسمتی از ویژگی های پیامبر(ص) که آنها را از پدرش حضرت علی (ع) فراگرفته چنین می‎فرماید:

"رفتار پیامبر با هم نشینان خود چنین بود که دائما خوشرو و خندان و ملایم و نرم خو بود؛ هرگز خشن، سنگدل، پرخاشگر، بد زبان، عیب جو، مدیحه گر و چاپلوس نبود؛ هیچ کس از او مأیوس نمی شد و هر کس به در خانه او می‎آمد نومید باز نمی گشت. سه چیز را از خود دور کرده بود: مجادله و کشمکش در سخن، پرگوئی، و دخالت در کاری که به او مربوط نبود. و سه چیز را در مورد مردم انجام نمی داد و از خود دور کرده بود: کسی را مذمت نمی کرد و سرزنش نمی نمود و از لغزشها و عیوب پنهانی مردم جستجو نمی کرد؛ هرگز سخن نمی گفت مگر در اموری که ثواب الهی را امید داشت، آنقدر سخنانش نفوذ داشت که در هنگام سخن گفتنش همه سکوت می‎کردند، هرگاه فرد غریب و ناآگاهی با وی با خشونت سخن می‎گفت و درخواستی می‎نمود حضرت تحمل می‎کرد، به یارانش می‎فرمود هرگاه کسی را دیدید که حاجتی دارد به او عطا کنید؛ و هرگز کلام کسی را قطع نمی کرد تا سخنش پایان گیرد".

بله دوستان، اگر او مردم را به بندگی خدا دعوت می‎کرد، خود بیش از همه عبادت می‎نمود؛ اگر از کاری باز می‎داشت، خود قبل از همه از آن خودداری می‎کرد. آزارش می‎دادند اندرز می‎داد، ناسزایش می‎گفتند برای آنها دعا می‎کرد، بر بدنش سنگ می‎زدند و خاکستر داغ بر سرش می‎ریختند و او برای هدایت آنها دست دعا به درگاه خدا برمی داشت. بسیار متواضع بود به طوری که روی زمین می‎نشست و روی زمین غذا می‎خورد، کارهای خانه را خودش انجام می‎داد، مثلا گاهی درب خانه را خودش