آیت‌الله منتظری

استاد: این که ما مساجد و کعبه را خانه خدا می‎نامیم به خاطر این است که این مکانها پایگاهی برای یکتاپرستان است که در آنها اعمال دینی خود را انجام می‎دهند و در اینجاها خداوند یکتا عبادت می‎شود نه غیر آن، و این منزلت و مقامی است که خود خداوند به این مکانها داده است. همان گونه که برخی از زمانها و اوقات را "ایام الله" یعنی روزهای خدا می‎گویند که منظور این نیست که خداوند دارای زمان است و موجودی است که زمان در او اثر می‎کند، بلکه مراد این است که در آن روزها اتفاقاتی افتاده است که باعث عظمت دین خدا و ترویج آن گردیده است.

احمد: اگر خداوند مکان خاصی ندارد پس چرا ما هنگام دعا دستهایمان را به سوی آسمان دراز می‎کنیم ؟

استاد: این کار دلایل گوناگون دارد: یکی این که با این کار ما می‎خواهیم ناتوانی و عجز خود را ثابت کرده و حالت یک تقاضا کننده پریشان را مجسم نمائیم که از یک جایگاه بلند معنوی درخواست کمک نموده است و چون آسمان نشانه عظمت و بلندی است ما دستهای خود را به طرف آسمان بلند می‎کنیم؛ و دیگر این که چون عمده ارزاق انسانها مثل باران، نور خورشید، و سایر نزولات همه از جانب آسمان بر بشر فرود می‎آیند، انسان جایگاه برآمدن حاجات خود را از جانب آسمان می‎بیند و دستها را به طرف آسمان می‎گیرد.