گفتار بیست و نهم: مسابقه، سرگرمی و برخی مشاغل
سرگرمی و بازی
همانگونه که جسم انسان نیازمند استراحت و تفریح است، روح وی نیز به سرگرمیهای مفید و اموری که کسالت و خستگی را از او زدوده و شور و نشاط را برایش به ارمغان آورد محتاج است. از نظر دین اسلام انجام مسابقات و سرگرمیهای گوناگون در صورتی که همراه کار حرامی صورت نگیرند و یا باعث بوجود آمدن امر حرامی نشوند مانعی ندارد، بلکه در برخی از مسابقات چون اسب دوانی و تیراندازی میتوان شرطبندی نموده و به نفرات ممتاز جوائزی اهدا نمود، چه جایزه از طرف فرد بازنده مشخص شده باشد و چه از طرف فرد دیگر، مؤسسه و یا دولت برگزارکننده مسابقه. همچنین انواع بازیهای مختلف در صورتی که در آنها از ابزار قمار استفاده نشود و ضرر جسمی یا روحی قابل توجهی به انسان وارد نسازد و برد و باخت و اسراف و از بین بردن مال در آنها نباشد، بدون اشکال است، خصوصا در مواردی که بازی مورد نظر نقش مؤثری در سلامتی جسم و روان آدمی دارد و یا آمادگی او را برای مقابله با دشمن حفظ مینماید.
کسی از امام جواد(ع) در باره مردی سؤال کرد که به دنبال شکار میدود، ولی هدفش گرفتن آن شکار نیست، بلکه جهت تندرستی و سلامتی به چنین کاری