گفتار دوم: وجود خداوند امری بدیهی
استاد: بحث امروز ما پیرامون وجود پروردگار جهان و روشن بودن این امر برای هر فرد صاحب عقل و خرد است. این که هر پدیده و ساخته شده ای احتیاج به آفریننده و سازنده دارد امری واضح و روشن است؛ وقتی معلولی یافت شد هرکس دنبال علت آن میگردد؛ حتی اگر کسی به صورت نوزادی فوت کند، او چشمان خود را بازکرده و با چرخش چشمانش بدنبال شخص فوت کننده میگردد. هر کدام از ما با دیدن یک دوربین عکاسی مجهز و یا یک دستگاه کامپیوتر یقین پیدا میکنیم که آن را سازنده ای ماهر و زبردست ساخته است؛ اگر کسی به شما بگوید این دوربین عکاسی خودبه خود و به طور اتفاقی و تصادفی این طور ساخته شده و اصلا سازنده ای ندارد، بلافاصله با خود میگویید این شخص عقلش را از دست داده است. با دیدن یک نقاشی زیبا فورا انسان سراغ از نقاش آن میگیرد و میپرسد کدام هنرمندی این نقاشی زیبا را ترسیم نموده است.
حال که هیچ شیئی در این جهان نمی تواند بدون سازنده باشد، خود این جهان باعظمت نیز نمی تواند بدون آفریننده باشد. آیا کسی باور میکند که این کوههای سربه فلک کشیده و دریاها و اقیانوسهای بزرگ و ستارگان و کهکشانهای عظیم و آسمان برافراشته و این همه موجودات عجیب و گوناگون از گیاهان و حشرات و چهارپایان و خزندگان و پرندگان گرفته تا خود انسان بدون خالق و آفریدگاری باشد. ریزه کاریهای دقیق در اشیاء و موجودات و چگونگی رابطه آنها با یکدیگر خود دلیلی