آیت‌الله منتظری

2 - شک در شماره رکعتهای نماز سه رکعتی یا همان نماز مغرب.

3 - آن که در نماز چهار رکعتی شک کند یک رکعت خوانده یا بیشتر.

4 - شک در نماز چهار رکعتی پیش از تمام شدن سجده دوم در این که دو رکعت خوانده یا بیشتر.

5 - شک در این که دو رکعت خوانده یا پنج رکعت، یا دو رکعت و بیشتر از پنج رکعت.

6 - شک بین سه رکعت و شش رکعت، یا سه رکعت و بیشتر از شش رکعت.

7 - شک در رکعتهای نماز به صورتی که اصلا نمی داند چند رکعت نماز خوانده است.

8 - شک بین چهار رکعت و شش رکعت، یا چهار و بیشتر از شش رکعت پیش از تمام شدن سجده دوم.

در این قسم شکها بنابر احتیاط واجب انسان نباید فورا نماز را برهم بزند، بلکه اول مقداری فکر کند پس اگر شک و تردیدش برطرف نشد می‎تواند نماز را رها کند.

قسم دوم: شکهایی که نباید به آنها اعتنا کرد که عبارتند از:

1 - شک در چیزی که محل بجاآوردن آن گذشته است، مثلا در رکوع شک نماید که حمد و سوره را خوانده است یا خیر.

2 - پس از تمام شدن نماز شک کند که نمازش صحیح بوده یا خیر، مثلا شک کند رکوع رکعت دوم نماز را بجا آورده یا نه.

3 - پس از گذشت وقت نماز، مثلا پس از برآمدن آفتاب شک نماید که نماز صبح را خوانده است یا خیر.

4 - کسی که بیش از مقدار متعارف در نماز شک می‎کند و در اصطلاح می‎گویند "کثیرالشک" است.

5 - در صورتی که امام جماعت در شماره رکعتهای نماز شک نماید ولی کسی که پشت سر امام ایستاده و نمازش را با او به جماعت می‎خواند می‎داند یا گمان دارد چند رکعت خوانده شده و این مطلب را به گونه ای به امام جماعت می‎فهماند که