آیت‌الله منتظری

گفتار هشتم: نماز

اولین فرع از فروع دین و یکی از مهمترین اعمال هر فرد مسلمان نماز است. در آیات و احادیث بی شماری اقامه و به پاداشتن نماز یکی از صفات و خصوصیات انسانهای با ایمان شمرده شده است. هرگاه نماز با شرایط خاصی که برای آن ذکر شده است به پا گردد، انسان در عالمی از معنویت و روحانیت فرو می‎رود و پیوندهای ایمانی او با خدا چنان می‎شود که آلودگیها و آثار گناه از دل و جان او شسته می‎شود.

قرآن کریم نماز را عامل مؤثری برای بازداشتن انسان از فساد و فحشا می‎داند و در یک دستور سازنده خداوند به پیامبرش چنین می‎گوید:

و بدین ترتیب هر که دوست دارد بداند آیا نمازش مقبول درگاه الهی است یا خیر، باید نگاه کند که آیا این نماز او را از زشتیها و بدیها باز داشته است یا خیر، پس به همان مقدار که جلو کارهای زشت و ناپسند او را گرفته است مورد قبول خداوند می‎باشد.

در احادیث پیشوایان دین آمده است که نماز وسیله عروج و بالا رفتن و تقرب انسان مؤمن و متقی به سوی پروردگار است، و اگر نماز انسان مورد قبول خداوند قرار گیرد سایر اعمال او نیز قبول خواهد شد و بر عکس اگر نماز مورد قبول واقع نشود باقی اعمال نیز پذیرفته نمی شود.