آیت‌الله منتظری

گفتار پنجم: وضو

شکی نیست که وضو دارای دو فایده روشن است: فایده اخلاقی و معنوی و فایده بهداشتی. از نظر بهداشتی، شستن صورت و دستها آن هم پنج بار و یا لااقل سه بار در شبانه روز اثر قابل ملاحظه ای در نظافت بدن دارد؛ مسح کردن بر سر و پاها که شرط آن رسیدن آب به موها یا پوست تن است، سبب می‎شود که این اعضاء را نیز پاکیزه بداریم؛ و از نظر اخلاقی و معنوی چون این عمل با قصد قربت و نزدیک شدن به خداوند متعال انجام می‎شود اثر تربیتی خاصی دارد، و در حقیقت بیانگر این معناست که از فرق سر تا قدم پا در راه اطاعت او قدم برمی داریم. در روایتی از حضرت رضا(ع) آمده است که: "دستور به وضو و ابتدای نماز با آن به این خاطر بوده است که بنده وقتی مقابل خداوند برای مناجات می‎ایستد پاک بوده، اطاعت در برابر فرمان او داشته، از هرگونه آلودگی و نجاست برکنار شده، کسالت و خواب آلودگی از او دور شود و قلب برای قیام در پیشگاه خدا نور و صفا یابد" وسائل الشیعه، باب 1، از ابواب وضو، حدیث 9، ج 1، ص 367.

نقش وضو در درستی و قبولی نماز امری روشن و بدیهی است و لذا در روایات آمده است که نماز بدون وضو مورد قبول نیست، ولی این بدان معنا نیست که وضو فقط برای نماز است بلکه بسیار پسندیده است که انسان در همه احوال زندگیش با وضو باشد؛ هنگام خواب، هنگام ورود به مسجد، هنگام خواستن حاجتی از خدا و...