آیت‌الله منتظری

گفتار دهم: دوست و آداب دوستی

استاد: انسان موجودی اجتماعی است و به تنهائی و دور از جامعه نمی تواند به کمال وجودیش برسد و بدین جهت در طول زندگی نیازمند دوستانی صمیمی و دلسوز است. در حقیقت عاجز کسی است که نتواند در طول زندگی برای خود دوستی باوفا و رفیقی همراه پیدا نماید، و عاجزتر از این شخص کسی است که دوست مهربانی داشته باشد و به واسطه رفتار نامناسب خود او را از خویش جدا کرده باشد. قابل ذکر است که لازمه زندگی اجتماعی وجود دوستی امین، مهربان، دلسوز و باوفاست، نه این که انسان با هر فردی دست رفاقت داده و پس از گذشت مدتی وی چندین ضربه زیان آور به آدمی وارد سازد. وه که چه بسیار کم هستند دوستان واقعی ! آنها همچون مروارید کمیاب و نایابند.

حضرت علی (ع) می‎فرماید: "از رفاقت با افراد بد بپرهیز که تو را به واسطه او می‎شناسند".