احمد: حضرت علی (ع) میفرمایند: "پرخاشگری نوعی دیوانگی است".
رضا: روزی یکی از خدمتکاران حضرت کاظم (ع) سینی غذائی بر دست داشت و به واسطه شتاب و عجله مقداری از غذاها را بر سر و صورت امام کاظم (ع) ریخت، حضرت از دست او ناراحت و عصبانی شدند، خدمتکار با زیرکی رو به حضرت کرده و قسمتی از آیه ای را که در مقام بیان خصوصیات افراد متقی و خداترس است این گونه تلاوت کرد: "آنهایی که خشم و غضب خود را فرو میبرند" حضرت به خدمتکار فرمودند: "من خشم خود را فروبردم" خدمتکار دنبال آیه را ذکر نمود که خداوند میفرماید: "آنها از خطا و زشتی کار دیگران درگذرند" حضرت فرمودند: "از خطای تو چشم پوشی کردم" خدمتکار آخر آیه را خواند که خداوند میفرماید: "خداوند احسان کنندگان را دوست دارد." سوره آل عمران (3): آیه 134. حضرت به جهت احسان و نیکی در حق این فرد گفتند: "تو را آزاد نمودم و فلان باغ را هم به تو بخشیدم".
استاد: یکی از لقبهای امام هفتم (ع) "کاظم" است که به معنای فروبرنده خشم و غضب است، و این داستان که برادرمان رضا بیان کردند نشان دهنده روحیه گذشت و فداکاری آن امام بزرگوار است. یکی از رمزها و علتهای پیشرفت اسلام وجود همین روحیه چشم پوشی بزرگان دین و امامان شیعه و نادیده گرفتن این گونه خطاها بوده است.
امام باقر(ع) میگویند: در تورات در ضمن کلماتی که خداوند با حضرت موسی (ع) در میان نهاده بود این سخن نیز وجود داشت: "ای موسی ! خشم خود را از کسانی که ترا بر آنها مسلط کردم برگیر تا من نیز قهر و غضب خویش را از تو برگیرم".
البته کنترل خشم نیاز به تمرین زیاد دارد و به این سادگی انسان نمی تواند بر آن چیره شود. مولوی بزرگ شاعر ایران چنین میگوید:
.jpg)
