گفتار هشتم: خشم و غضب، گذشت و فداکاری
استاد: یکی از نیروهای مفید در وجود هر فردی که عامل دفاعی او در مقابل دشمن است خشم و غضب است، وجود این غریزه و خصلت یکی از نعمت های خداوند شمرده میشود. اگر انسان بخواهد هنگام رو به رو شدن با دشمن بیرحم و ستمگر نرمش نشان دهد همه چیزش را از دست داده و دشمن مال و ناموس او و دیگران را مورد تاخت و تاز قرار خواهد داد.
پس وجود خشم و غضب در نهاد آدمی نه تنها عبث و بیهوده نیست بلکه نقطه آغاز کمال و پیشرفت اوست، به شرطی که از این نیرو در جای خود استفاده گردد، مثلا در برخورد با دشمن جفاپیشه و خونخوار و تجاوزگران به حقوق انسانها؛ ولی در برخورد با برادران ایمانی و سایر انسانهائی که پا از حریم انسانیت بیرون نمی گذارند، انسان باید گذشت و مدارا نموده و از خطای آنها در حق خود گذشت نماید.
مسلمانها باید با همدیگر رئوف و مهربان بوده و خشم خویش را در مقابل دشمن بیرحم به کار برند؛ گذشت و چشم پوشی و خشم و غضب خصلت هایی هستند که هر کدامشان در زندگی انسان مورد نیاز میباشند، ولی مسأله مهم این است که چگونه از این دو نیروی به ظاهر ناسازگار در برخورد با دیگران استفاده نمائیم.