آیت‌الله منتظری

تا زمانی که میوه ای را بر انسان بیفکند نه این که برای چیدن میوه با سنگ و چوب به آن حمله گردد.

2 - اگر چه سؤال کلید فهم حقایق است و به همین دلیل کسانی که کمتر می‎پرسند کمتر می‎دانند، ولی نباید با پرسش از مطالبی که هیچ فایده ای ندارد وقت استاد را ضایع کرد. حضرت علی (ع) که خود معدن علم بود گاهی دست بر سینه می‎نهاد و می‎گفت: "در این سینه دانش بسیاری نهفته است، اما افسوس که فراگیرنده ای برای آنها یافت نمی شود". و گاهی می‎فرمود: "ای مردم قبل از این که مرا از دست بدهید مطالب و سؤالات خود را از من بپرسید". حال در چنین شرایطی اگر فردی سؤال کند ای علی ! بگو ببینم تعداد موهای سر و صورت من چقدر است ؟ آیا این قدرناشناسی نسبت به بزرگترین مربی و استاد جامعه نمی باشد؟

3 - وقتی استاد مطلبی را بیان کرد برای ستیزه جوئی با او مرتب از سخن این و آن نباید خبرداد و کلام دیگران را به رخ او کشید؛ مثلا نباید بگوئیم: استاد کلام شما درست نیست چون فلانی این طور گفته است.

4 - با تمام وجود به سخنش باید گوش داد و با دیگران در مجلس درس صحبت نکرد، وچون با استاد سخن می‎گوئیم به آرامی سخن گفته و صدایمان را بالاتر از صدایش قرار ندهیم.

5 - برای فراگیری دانش در مقابل او زانو زده، و پشت سر استاد جائی که او مجبور شود برای نگاه کردن به ما در هنگام درس خود را به زحمت بیندازد ننشینیم.

6 - کارهائی که با ادب و احترام سازگار نیست در محضر او انجام نگیرد؛ مثلا با چشم و یا ابرو به او و یا دیگران اشاره نشود.

7 - اگر جلسه درس مقداری طولانی شد دلتنگ و افسرده نشویم و با حرکات خودمان مثل خمیازه کشیدن و بازی با انگشتان عظمت درس و احترام استاد را از بین نبریم.

8 - اگر کسی از استاد درباره مسأله ای پرسشی نمود، پیش از آن که ایشان پاسخ دهد ما به جواب گفتن سؤال آن فرد اقدام ننمائیم.

9 - هرگز از استاد بدگوئی ننموده و اگر در حضور انسان در مجلسی از او بدگوئی