گفتار دوم: حفظ زبان
استاد: یکی از نعمت های بزرگ خداوند به انسان قدرت بخشیدن به او برای سخن گفتن و تکلم است، تا از این راه بتواند نیازها و خواسته هایش را با دیگران مطرح ساخته و از آنها برای برطرف کردن احتیاجاتش کمک بگیرد و همچنین افکار و عقایدش را به وسیله زبان به دیگران انتقال دهد و یا بدین وسیله با افراد دلسوز و دوستان انس گرفته و غمهای سنگینی را که بر وجودش احاطه کرده سبک نماید. خلاصه این که زبان ساده ترین وسیله برای ارتباط بین انسانها است. این عضو کوچک بدن کارآیی بسیار زیادی دارد، از آن برای خوشحال کردن دیگران، پند و موعظه دادن به آنها، آموزش دادن مطالب علمی، اصلاح و آشتی بین افراد، و دهها امر مثبت دیگر میتوان استفاده کرد؛ ولی زبان هم مثل سایر اشیاء ممکن است در راه فساد و تباهی به کار گرفته شود، مثلا چاقو وسیله ای است برای بریدن اشیاء و استفاده صحیح در زندگی روزمره، اما ممکن است کسی از آن بناحق برای مجروح کردن و کشتن دیگران استفاده نماید؛ از زبان این جسم کوچک هم ممکن است بهره برداریهای نامطلوب و زیانباری بشود، و انسان نباید فریب حجم کوچک آن را بخورد.
استفاده های غیر صحیح از زبان
هر کدام از برادران مایلند میتوانند به تعدادی از استفاده های ناصحیح از این عضو اشاره نمایند: