آیت‌الله منتظری

نقل می‎کنند فردی بیابان نشین گهگاهی خدمت پیامبراکرم (ص) می‎رسید و هدیه ای به حضرت عطا می‎نمود، وقتی پیامبر(ص) آن هدیه را می‎گرفت بلافاصله آن مرد به حضرت می‎گفت: خوب پول هدیه ما را بدهید، و ایشان از سخن این اعرابی خندان می‎شد؛ هرگاه حضرت دچار اندوه و ناراحتی می‎گردیدند می‎فرمودند: ای کاش آن بادیه نشین دوباره سراغ ما می‎آمد.

گفتگوی ما راجع به خلق و خوی پسندیده است، برادران می‎توانند مطالبی را که در این باره آماده کرده اند، بیان نمایند:

علی: پیامبراکرم (ص) می‎فرمایند: "آن گونه که سرکه عسل را خراب می‎کند، اخلاق بد در عمل اثر گذاشته و آن را فاسد می‎کند". و امام حسن مجتبی (ع) می‎فرمایند: "به درستی که یکی از بهترین خوبی ها اخلاق نیکو است".

احمد: از امام ششم حضرت صادق (ع) نقل شده که فرمودند: "خلق نیکو خطاهای انسان را ذوب می‎نماید آن گونه که حرارت خورشید یخ را ذوب می‎نماید". و هم ایشان می‎فرمایند: "احسان به دیگران و خوش خلقی سرزمینها را آباد و عمر انسانها را طولانی می‎نماید".

رضا: من هم داستان کوتاهی راجع به پیامبراکرم (ص) دارم که نشان می‎دهد پیشوایان معصوم ما برخوردشان مانند شاهان و قدرتمندان نبوده، بلکه رفتارشان همراه با گذشت و مهربانی بوده است. پیامبراکرم (ص) در مسجد ایستاده بودند، کنیزی وارد مسجد شده به پیامبر(ص) نزدیک شد و گوشه لباس حضرت را گرفت، اما همین که پیامبر متوجه او شد کنیز لباس را رها کرد، دوباره وقتی پیامبر مشغول صحبت با دیگران شد کنیز گوشه لباس حضرت را به دست گرفت، اما باز هم چون پیامبر(ص) متوجه کار او شد لباس را رها کرد، در دفعه سوم هم همین اتفاق افتاد، تا این که در مرتبه چهارم وی موفق شد گوشه ای از لباس پیامبراکرم (ص) را پاره کرده و با خود ببرد، پس از مدتی کنیز به مسجد بازگشت، مردم به او اعتراض کردند که این چه کاری بود که انجام دادی، کنیز گفت: صاحبانم مرا فرستادند تا گوشه ای از لباس پیامبر را برای شفای یکی از افراد خانواده که مریض شده بود چیده و با خود ببرم، من هر بار که قصد چنین کاری را می‎کردم ایشان متوجه می‎شد و من خجالت