آیت‌الله منتظری

بودند، و افراد بد و مخالف نیز وجود داشته است. برای این که اساسا اطراف شخصیت های بزرگ همه نوع انسانی پیدا می‎شوند و رفت و آمد می‎کنند؛ حتی افرادی که اطراف پیامبر(ص) نیز در رفت و آمد بودند یک جور نبودند. یکی برای استفاده دنیایی رفت و آمد می‎کرد و یکی برای استفاده آخرتی. این افراد هم باز در بین خود با یکدیگر متفاوت بودند.

در آن زمان هم چون حضرت علی (ع) خلیفه مسلمین بود، افراد مختلفی به منظور استفاده از فرمایشات حضرت و یا کارهای دیگر در پیرامون ایشان رفت و آمد می‎کردند؛ که اکثر آنان نیز انسانهایی بودند که در مواقع لزوم عقل خود را به کار نمی انداختند و فریب ظواهر را می‎خوردند. از این رو حضرت می‎فرماید: ای انسانهایی که با هم اختلاف دارید و دلهای پراکنده دارید؛ یعنی هر کس دلش در پی چیزی است، یکی به دنبال مال و دیگری مقام است. جسم و بدن شما در رفت و آمد است و مثلا پای منبر می‎نشینید ولی تعقل و تفکر ندارید و عقل خود را به کار نمی اندازید و عقل های شما از شما غایب است.

حق گریزی اصحاب امام (ع)

"أظأرکم علی الحق و أنتم تنفرون عنه نفور المعزی من وعوعة الاسد"

( شما را به سوی حق باز می‎گردانم و حال آن که شما از آن می‎رمید مانند رمیدن بز از صدای شیر.) "ظأر" در اصل به معنای وادار کردن به پذیرش چیزی و مهر ورزیدن به آن است. به عنوان مثال برای شتری که بچه اش را از دست داده باشد یا از دست نداده ولی بخواهند بچه شتر بی مادر دیگری را به او بدهند که او هم قبول کند و مانند بچه خود از او نگهداری و مواظبت کند و شیرش بدهد، از فعل "ظأر" استفاده می‎کنند. البته فعل