در اینجا حضرت نمی خواهد بگوید که هیچ یک از شما مردم به بهشت نمی روید، چرا که انسانهای شایسته ای هم در پای منبر آن حضرت وجود داشته اند؛ اما چون اکثریت آنان بد بودند، حضرت به طور کلی میفرماید: "أفبهذا تریدون أن تجاوروا الله فی دار قدسه": آیا شما با این رفتارتان میخواهید در خانه پاک خدا یعنی بهشت مجاور خدا شوید؟ "و تکونوا أعز أولیائه عنده ؟": و نزد خدا از عزیزترین اولیاء و نزدیکان و مقربان او باشید؟
"هیهات ! لا یخدع الله عن جنته، و لا تنال مرضاته الا بطاعته"
( هرگز ! خدا نسبت به بهشتش فریب داده نمی شود، و رضایت و خشنودی او جز با اطاعتش به دست نمی آید.)
"طاعت" در اصل "اطاعت" بوده که همزه اش افتاده است.
ممکن است انسان در این دنیا یک مسئولی را فریب دهد و به اصطلاح سر او کلاه بگذارد و کسی را به دروغ شایسته معرفی کند و آن مسئول هم باور کند و پول و مقامی به شخص معرفی شده بدهد، اما خداوند فریب نمی خورد و نمی توان کسانی را به دروغ اهل بهشت معرفی کرد و او هم باور کند و به بهشت بفرستد. رضایت و خشنودی خدا تنها با اطاعت از او فراهم میآید.
حضرت میفرماید: "هیهات": دور است این معنا که شما مجاور خدا بشوید ! "لا یخدع الله عن جنته": خدا فریب داده نمی شود از بهشتش "ولا تنال مرضاته الا بطاعته": و رضایت خدا به دست نمی آید جز با اطاعتش.
"لعن الله الامرین بالمعروف التارکین له، والناهین عن المنکر العاملین به"
( خداوند لعنت کند فرمان دهندگان به نیکی را که رهاکننده آنند، و نهی کنندگان از زشتی را که عمل کننده به آنند.)
لعن و یا لعنت کردن فحش نیست بلکه نفرین است، که نفرین هم یک نوع