آیت‌الله منتظری

تشبیه به قرقگاه و چراگاه کرده است. برای این که مردم به ویژه عرب های آن زمان بیشتر با شتر و گوسفند و چراگاه سروکار داشتند و زندگی شان از این طریق می‎گذشت؛ و لذا حضرت از این تشبیهات استفاده می‎فرمایند. چیزهایی را که خدا حرام نموده اینها قرقگاه است، نباید سراغ آنها رفت؛ چیزهایی هست که ضرر دارد و خداوند نهی کرده مثل زنا، شراب، غیبت، تهمت و محرمات دیگر؛ و چیزهایی را که خداوند آزاد گذاشته چراگاه است. قرقگاه یعنی این که جایی را قرق می‎کنند و می‎گویند کسی نزدیک آنجا نشود؛ اما در چراگاه می‎گویند بروید و بچرانید. "قد أحمی حماه" یعنی: خداوند قرق قرار داده است؛ قرقگاه اسلام همان محرمات است. "و أرعی مرعاه": و چیزهایی چراگاه است؛ خدا انسانها را در آنجا آزاد گذاشته است.

در گذشته گاهی چراگاهها را هم قرق می‎کردند و نمی گذاشتند کسی در آن وارد شود. البته قرق کردن چراگاه معمولا به دو علت انجام می‎گرفته است: گاهی چراگاه را قرق می‎کردند برای این که ریشه علف ها بیرون نیاید و چراگاه نابود نشود و با وارد نشدن افراد و احشام، گیاهان رشد کنند و آماده چرانیدن شوند. گاهی نیز پادشاهان و حکام برخی چراگاهها را قرق می‎کردند که آن را اختصاص به اسب ها و شترهای خود بدهند.

در هر صورت آن حضرت دنیا و نعمت های آن را به قرقگاه و چراگاه تشبیه کرده است که خداوند برخی استفاده ها از دنیا را منع کرده و برخی نعمت های آن را آزاد گذاشته و فرموده است: (الیوم أحل لکم الطیبات ) بحارالانوار، ج 16، ص 210، باب: مکارم أخلاقه و سیره و سننه 6. "امروز برای شما چیزهای پاکیزه حلال شده است."

در آیه دیگری می‎فرماید: (هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا) سوره قلم (68)، آیه 4. "اوست آن که آنچه در زمین است همه را برای شما آفرید."