هستند. ائمه (ع) در حقیقت عرفای خدا در نزد مردم میباشند و خداوند آنان را قرار داده و تعیین کرده است که مردم با تأسی به آنان به خداوند نزدیک شده، و به علاوه حاجات خود را با آنان در میان گذاشته و به آنها متوسل شوند، و آنان نیز حاجات مردم را از خداوند بخواهند.
تطبیق "رجال" آیه اعراف به امامان معصوم:
در اینجا به مناسبت اشاره ای به این آیه شریفه و تفسیر آن میشود که میفرماید:
(و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم ) المحجة البیضاء، ج 3، ص 100. "و بر بلندای بارو، مردانی هستند که هر کس را با چهره اش بازشناسند."
در تفسیر این آیه شریفه روایاتی وجود دارد که در آنها "رجال" که همان مردانی هستند که بر "أعراف" قرار دارند به ائمه (ع) تفسیر شده است. در اینجا تنها یکی از آن روایت ها را بیان میکنم که میفرماید:
عن ابی جعفر(ع) فی قوله تعالی: (و علی الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم ) قال: "نحن اولئک الرجال، الائمة منا یعرفون من یدخل النار و من یدخل الجنة کما تعرفون فی قبائلکم الرجل منکم یعرف من فیها من صالح او طالح"سوره حدید (57)، آیه 25.
امام باقر(ع) درباره تفسیر آیه شریفه: (و علی الاعراف رجال...) فرمودند: "آن مردان ما هستیم، امامان از ما، هر کس را که داخل دوزخ یا داخل بهشت شود میشناسند همان گونه که شما در قبایل و عشیره های خود کسی را میشناسید که فرد شایسته یا ناشایسته و زشتکار قبیله را میشناسد."
مطابق این روایات که در آن "رجال" در آیه تفسیر به ائمه (ع) شده است "أعراف" جایی است مشرف بر بهشت و جهنم، و ائمه (ع) از همان جا دوستان و دشمنان خود را
.jpg)
