البته مردم اختیار تکوینی و قدرت انتخاب دارند و به همین دلیل ممکن است به عمد یا به اشتباه افراد بی لیاقت و ناشایسته ای را برای پیشوایی خود انتخاب کنند، ولی همین مردم گاهی نیز به ستوه میآیند و انقلاب میکنند و به دنبال افراد شایسته میروند. در هر صورت پیشوایان شایسته کسانی هستند که خداوند آنها را معین کرده است که مردم را به راه حق سوق دهند. قرآن کریم میفرماید: (لقد أرسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط) همان، و شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 3، ص 235. "به راستی که پیامبران خود را با نشانه های روشن فرستادیم و با آنان کتاب و میزان فرستادیم تا مردم به قسط و دادگری برخیزند." قیام به قسط باید باشد، اسلام هم برای برپایی قسط در جامعه و مردم آمد.
امامان معصوم: واسطه های هدایت مردم
"و عرفاؤه علی عباده"
( و کارشناسان کارگزار وی بر بندگانش هستند.)
"عرفا" جمع "عریف" است که به معنای رئیس قبیله و عشیره و سخنگوی آنان میباشد. در گذشته هر قبیله و عشیره ای یک شخصیتی را برای خود انتخاب میکردند که رئیس و سخنگوی آنان بود، این افراد که به عنوان "عریف" یا "عرفا" شناخته میشدند معرف جمعیت، گروه یا قبیله و عشیره خود بودند. بنابراین وقتی حاکم مسلمانان تصمیم میگرفت که به یک قبیله یا عشیره ای دستوری صادر کند یا کمکی بخواهد و یا حتی کمکی به آنان بدهد با این عرفا و نقبا تماس میگرفت و از این طریق اقدام میکرد. زیرا تماس گرفتن با یکایک افراد قبیله بسیار مشکل یا غیرممکن بود. البته عرفا و نقبا معمولا کسانی بودند که مردم آنان را قبول داشته و