"کادح" از ماده "کدح" به معنای تلاش بسیار و رنج کشیدن است. انسانها به طور طبیعی در حال تلاش و کوشش هستند؛ قرآن کریم نیز میفرماید: (یا أیها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه ) منهاج البراعة، ج 8، ص 230. "ای انسان ! همانا تو به سوی پروردگارت سخت تلاش کننده ای تلاشی سخت، پس او را ملاقات کننده ای."
و چه بسا که در این تلاش و کوشش سخت خود زیانکارند. یک عمر زحمت کشیده و کار کرده است ولی غیر از وزر و وبال چیز دیگری برای خود فراهم نساخته است؛ این فرد خاسر و زیانکار است. برای این که خسران به معنای ضرر در سرمایه است. سرمایه عمرش را از دست داده و برای خودش وبال خریده است. سعی کنید از عمر خود بهره ببرید و آن را در راههایی که معصیت خداست و به ضررتان میباشد مصرف نکنید.
نشانه هایی از جامعه ناسالم زمان امام (ع)
1 - افول نیکی ها و اقبال بدی ها
"و قد أصبحتم فی زمن لا یزداد الخیر فیه الا ادبارا"
( و شما در روزگاری بامداد کرده اید که در آن، نیکی جز پشت کردن نمی افزاید.)
"یزداد" در اصل "یزتید" بوده است. "زاد" به باب افتعال که میرود "ازتید" میشود؛ و تاء قلب به دال میگردد.
حضرت در این عبارت میفرماید: شما در یک زمانی روزگار میگذرانید که آنچه از خیر زیاد میشود پشت کرده آن میباشد؛ یعنی خیر و نیکویی همواره کم میشود. چون روزگاری که مردم قدر و ارزش امثال علی (ع) را ندانند و عثمان و معاویه را بر آن
.jpg)
