ماندگاری کردار
"و عمل محفوظ"
( و کرداری است نگه داشته شده.)
اگر انسان ظلم کند و جنایتی انجام دهد، همه آنها را ملائکة الله که موکل اعمال و کرام الکاتبین هستند ضبط و حفظ میکنند و در روز قیامت انسان باید حساب آن را پس دهد. البته نه تنها اعمال ناشایسته انسان حفظ میشود، بلکه اعمال خوب انسان نیز کاملا ضبط شده و پاداش داده میشود.
"فرب دائب مضیع [ مضیع ]"
( پس چه بسیار کوشنده ای که تباه کننده است.)
"دائب" از ماده "دأبا و دؤوبا" یعنی جدیت و کوشش کردن تا سرحد خستگی، و استمرار در انجام کاری است. یک فردی ممکن است بسیار هم تلاش کند، همه عمرش را کوشش کند و کمتر استراحت نماید، اما عمرش را تضییع نماید. به این معنا که عمرش را تنها صرف دنیا کند و یا این که به خیال خودش آن را صرف عبادت و درس و بحث نماید ولی قصدش خدا نباشد؛ خدای ناکرده برای ریا و برای دنیا درس بخواند، که این هم تضییع وقت و ضایع کردن عمر است؛ برای این که کارهای او را نمی توان به حساب خدا گذاشت. پس چه بسیار کسانی که دائما در حال عمل و در حال تلاش هستند و مثلا با جدیت درس میخوانند، اما برای مقام یا برای ریا درس میخوانند و در نتیجه تباه کننده میشوند.
"و رب کادح خاسر"
( و چه بسیار تلاشگر رنج برنده ای که زیانکار است.)