صفحه ۵۹

ماندگاری کردار

"و عمل محفوظ"

( و کرداری است نگه داشته شده.)

اگر انسان ظلم کند و جنایتی انجام دهد، همه آنها را ملائکة الله که موکل اعمال و کرام الکاتبین هستند ضبط و حفظ می‎کنند و در روز قیامت انسان باید حساب آن را پس دهد. البته نه تنها اعمال ناشایسته انسان حفظ می‎شود، بلکه اعمال خوب انسان نیز کاملا ضبط شده و پاداش داده می‎شود.

"فرب دائب مضیع [ مضیع ]"

( پس چه بسیار کوشنده ای که تباه کننده است.)

"دائب" از ماده "دأبا و دؤوبا" یعنی جدیت و کوشش کردن تا سرحد خستگی، و استمرار در انجام کاری است. یک فردی ممکن است بسیار هم تلاش کند، همه عمرش را کوشش کند و کمتر استراحت نماید، اما عمرش را تضییع نماید. به این معنا که عمرش را تنها صرف دنیا کند و یا این که به خیال خودش آن را صرف عبادت و درس و بحث نماید ولی قصدش خدا نباشد؛ خدای ناکرده برای ریا و برای دنیا درس بخواند، که این هم تضییع وقت و ضایع کردن عمر است؛ برای این که کارهای او را نمی توان به حساب خدا گذاشت. پس چه بسیار کسانی که دائما در حال عمل و در حال تلاش هستند و مثلا با جدیت درس می‎خوانند، اما برای مقام یا برای ریا درس می‎خوانند و در نتیجه تباه کننده می‎شوند.

"و رب کادح خاسر"

( و چه بسیار تلاشگر رنج برنده ای که زیانکار است.)

ناوبری کتاب