منزلت وجودی؛ همین طور است جدایی حق تعالی از غیر خود.
حضرت میفرماید: "البائن": خدا جداست اما "لابتراخی مسافة": نه این که به واسطه مسافت با موجودات دیگر فاصله دارد، بلکه از باب این که او غیرمتناهی است و دیگر موجودات متناهی هستند.
معنای آشکار و پنهان بودن خدا
"و الظاهر لا برؤیة"
( و آشکار، نه با دیدن.)
خدا برای انسانها و دیگر موجودات، هر کدام به نحوی ظاهر و روشن است. "و الظاهر لا برؤیة": خدا ظاهر است اما نه این که او را با چشم مادی مشاهده کنند. اساسا آن که واقعا ظهور دارد خداست؛ برای این که خداوند اصل هستی میباشد و دیگر موجودات پرتو او هستند، و پرتو و سایه شئ در حقیقت کم رنگ تر از آن میباشد.
بر این اساس است که امام حسین (ع) میفرماید: "أیکون لغیرک من الظهور ما لیس لک ؟"سوره حدید (57)، آیه 4. "آیا برای دیگری ظهوری هست که برای تو نباشد؟" خداوند برای دلها ظاهر است و بویژه برای اولیای خدا همیشه ظاهر و مورد توجه قلب آنهاست. قرآن کریم درباره رؤیت خدا در قیامت میفرماید: (وجوه یومئذ ناضرة الی ربها ناظرة ) سوره ق (50)، آیه 16. "چهره هایی آن روز خرمند؛ به پروردگار خویش نظاره دارند."
در اینجا ما از خدا غفلت داریم؛ ولی در قیامت که حقایق آشکار میشود و پرده کنار میرود، خداوند و عظمت او برای ما آشکار میگردد؛ ولی دیدن خدا در دنیا و آخرت به وسیله چشم مادی و طبیعی نیست.